"Halıyı ara" deyimsel ifadesi, herhangi bir çalışanı heyecanlandırır. Bu ifade, astın ofisteki patrona derhal rapor vermesi ve şükran konuşmalarını duymaması gerektiği anlamına gelir.
"Halıya çağırmak" ifadesi çoğunlukla ironik bir anlamda kullanılır, ancak anlamı çok ciddidir: bir astını bir kınama için ofise çağırmak. İlk bakışta, kökeni şüphe götürmez gibi görünebilir.
halk etimolojisi
Eğer “halı” deyimsel bir döngü içinde mevcutsa, bir yerde ve bir zamanlar gerçekten var olması gerektiği anlamına gelir.
Çoğu zaman, bu ifadenin anlamı, yönetmenin ofislerindeki zeminlerin döşendiği çok gerçek halılarla ilişkilidir. Şu veya bu kuruluşta ister fabrika ister okul olsun her odada halı bulunmayabilir ama müdürün odasında halı olacaktır. Bu nedenle, başlangıçta “halıya çağırmak”, basitçe “şefin odasına çağırmak”tır.
İlk bakışta, bu hipotez mantıklı görünüyor. Ancak bu ifadenin edindiği olumsuz çağrışımı açıklamaz. Ne de olsa patron, azarlamak için her zaman astını ofise çağırmaz!
Bir başka popüler açıklama, güreş minderi ile olan ilişkidir. Bu versiyon, bu ifadede yer alan çatışma kavramıyla tutarlıdır, ancak bir patron ve bir ast arasındaki tatsız bir konuşma, en azından savaşçılar arasındaki bir kavgayı andırır; burada bir saldırganın ve bir kurbanın durumundan bahsetmek daha uygundur.
Dolayısıyla modern gerçekliklerde bir ipucu aramak işe yaramaz, tarihe dönmek daha akıllıca olur.
Deyimsel birimlerin tarihi
Bu deyimsel birimin kökeni ile ilgili sorunun cevabı için ortaçağ Polonya'sına gitmeniz gerekecek.
O sırada Polonya kralının neredeyse hiç gücü yoktu. Gerçek güce Polonyalı kodamanları sahipti - soylular, büyük feodal beyler ve Polonya asaletinin "zirvesini" temsil eden soylular.
Bir bütün olarak böyle bir resim, feodal lordların bakış açısından kralın yalnızca "eşitler arasında ilk" konumuna güvenebildiği, ancak Batı'nın uzak olduğu feodal parçalanma çağında Avrupa'nın tipik bir örneğiydi. Polonya. Burada iş adamlarının gücü gerçekten sınırsızdı. Patronun emriyle herhangi bir kişi kamçılarla cezalandırılabilirdi, bu kadar yüksek bir pozisyonda olmayan soylular için bile bir istisna yapılmadı.
Ancak hiç kimse basit bir şehir sakini veya köylü ile törene katılmadıysa, soylularla durum daha karmaşıktı. Orta Çağ'da, bir kişi belirli bir sınıfın temsilcisi olarak algılandı. Soylu, soyluyu küçük düşürerek, kendisinin ait olduğu soyluları küçük düşürecek, bu onun onurunu zedeleyecektir. Bu nedenle, soyluları aşağılayıcı bir cezaya maruz bırakan kodaman bile onu onurlandırmak zorundaydı. Asilzade, onun için bir halı sererek kırbaçlandı ve cezadan sonra kralın onunla eşit bir temelde içmesi gerekiyordu.
Dolayısıyla başlangıçta halıya çağırma deyimi, ayrıcalıklı bir konumda da olsa, kırbaç cezası anlamına gelmektedir.
Sadece "halıyı çağıran" modern patronların astlarının her zaman onuru hatırlamadığına pişman olmaya devam ediyor. Ancak neyse ki kırbaçla ceza da uygulamıyorlar.
