Kendi eylemleriniz için vicdan azabı hissetmeden doğru yaşamayı öğrenmek zor değildir. Bir kişinin yaşadığı toplumun temel kilise emirlerini, yasalarını ve ahlaki normlarını dinlemeye değer.
Hayatının doğruluğu hakkında soruları olan bir kişi için endişelenmenize gerek yok. Bu, yaşadığı toplumda kabul görmüş ahlaki ve etik değerlerin bagajına sahip olduğu anlamına gelir. Ve şüpheler, bireyin oluşumunda yeni bir aşama, ruhsal gelişiminde bir adımdır.
Bütün bu değerler, yaz sıcağında dolu gibi birdenbire bir kişinin üzerine düşmez, doğum anından ve kişi olarak kendini gerçekleştirme anından itibaren yavaş yavaş ve sürekli olarak atılırlar. Bir insanı eğiten insanların söyledikleri, kendilerinin nasıl davrandıkları, ne vaaz ettikleri ve neyi kınadıkları - bunların tümü, daha sonra bir kişiyi sosyal hayatta yönlendiren karakteri ve dünya görüşünü oluşturur.
Kendi öneminiz ve yaşam tarzınızın doğruluğu hakkında şüpheler
Ahlaki olgunlaşmanın her aşamasına içsel aceleler, kişinin yaşam tarzının doğruluğu ve kendi önemi hakkında şüpheler eşlik eder. Bu, maddi veya manevi bir düzlemin sonuçlarından memnuniyetsizlikten kaynaklanabilir.
Yetiştirilmenin bir sonucu olarak değerlerin önceliği maddi refah elde etmekse, o zaman doğrulukla ilgili kendi fikirlerini her zaman karşılamayan bazı standartları karşılama arzusu, iç rahatsızlığa ve yaşamdaki bir şeyi değiştirme arzusuna neden olur.
Başkalarının beklentilerinden vazgeçmek ve ihtiyaçlarınıza göre yaşamak için kendinize izin vermek önemlidir. Zenginleşme arayışı içinde ters yüz olmaya çalışmamak veya başkasının talimatlarına göre yaşamak. Sadece kendi ruhunuzun iç sesini dinlemeniz gerekir.
Kendinizle uyum içinde nasıl yaşarsınız
Her şeyden önce, kendinizi tam olarak olduğunuz gibi sevmeniz gerekir. Tüm zayıflıkların ve eylemlerinle kendini bu dünyada kabul et. Eğer içsel olarak hissetmiyorsanız, birine karşı yanlış bir görev duygusu veya ahlaki bir görev hissetmeyin.
Kendi vicdanınıza aykırı ve canınızı acıtacak davranışlarda bulunmanıza izin vermeyin. Vicdan sancıları, en müreffeh insanın hayatını zehirleyebilir.
Yaşadığı her saatten zevk alabilmek. Her yeni günü minnetle karşılamak. Günlük varoluş adına sıkı çalışma önde olsa bile. Birçoğu da bundan mahrum. Bir an için, hastalıktan yatalak ve çok yalnız insanlar olduğunu, hayatın nasıl kat kat daha değerli hale geldiğini ve kendi endişelerinin o kadar da külfetli görünmediğini hayal etmek yeterlidir.
Doğru yaşamayı nasıl öğreneceğiniz sorusu uzun süredir musallatsa, bir kiliseyi ziyaret etmeye ve temel emirleri tanımaya değer. Bu emirlere göre yaşayan müminler, bu tür bir şüpheye düşmezler. Sadece hayatı bir keyif haline getirmek için doğru şeyi nasıl yapacaklarını biliyorlar.
Kötülük yapmayın, zayıfları gücendirmeyin, ebeveynlerinizi onurlandırın - bunlar doğru (veya doğru) bir yaşamın varsayımlarıdır. Anne sütüyle kişi iyi ve kötü, iyi ya da kötü kavramlarını özümser.
Yeni, aldatıcı ahlaki kurallar keşfetmeye gerek yok, sadece o toplumda, o ülkede ve bir kişinin kendini bir parçası olarak gördüğü o ulusta nesiller tarafından geliştirilen yasalara ve geleneklere göre yaşamanız gerekiyor.
