Yazarlara ve şairlere "insan ruhlarının mühendisleri" denmesi boşuna değildir. Bazen bir romandan veya şiirden uygun bir cümle, insan doğası hakkında en kapsamlı psikolojik araştırmalardan daha fazlasını söyleyebilir.
A. Puşkin'in eserlerinde psikolojik gözlemin birçok gerçek "incisi" bulunabilir. Asıl kaynağından ayrılarak "dilde kendi hayatını yaşamaya" başlayan bu alıntılardan biri de "Alışkanlık bize yukarıdan verilmiştir" ifadesi sayılabilir.
Larina yaşlı ve alışkanlık
Kanatlanan "yukarıdan verilen" alışkanlıkla ilgili ifade, Puşkin'in "Eugene Onegin" ayetindeki romanından geldi. Tamamen bu düşünce kulağa şöyle geliyor:
"Alışkanlık bize yukarıdan verilir, O mutluluğun yerini alıyor."
Bu sözlerle şair, anne Tatyana ve Olga Larin'in kaderinin tanımını özetler. Bu kahramanın - kızların babasının aksine - adıyla bile adlandırılmaması dikkat çekicidir. İsim herhangi bir şey olabilir - böyle bir kader, o dönemin genç soylu kadınları için çok tipik görünüyordu.
Tatyana'nın annesi, gençliğinde edebiyat eleştirmeni V. Belinsky'nin küçümseyerek "ideal bakireler" dediği kişilerden biri olarak görünüyor. Okuma çemberi, derinlemesine araştırmadığı, dış taklidi engellemeyen Fransız ve İngiliz romanlarından oluşuyor. Romantik bir kahraman "hak ettiği" için biriyle nişanlıdır, ancak diğerini sever. Bununla birlikte, sevgili romantik idealden çok uzaktır - sıradan bir züppe ve bir oyuncu.
Kendini romantik görüntülerle çevreleme arzusu, genç soylu kadının serflerine Fransızca isimler verdiği noktaya ulaşır (“Polina Praskovya'yı aradı”). Ancak zaman geçer, kız evlenir, günlük hayata atılır, arazideki çiftliğin yönetimini üstlenir. Yavaş yavaş, bu yaşam tarzı alışkanlık haline gelir ve şimdi kahraman hayatından oldukça mutludur. Belki delicesine mutlu olarak adlandırılamaz - ancak olağan yaşamının istikrarı onun için oldukça tatmin edicidir.
Kaynak
Larina Sr.'nin "biyografisini" özetleyen A. Puşkin, ücretsiz bir çeviride Fransız yazar F. Chateaubriand'ın şu sözünü alıntılıyor: "Hala mutluluğa inanmak gibi bir aptallığım olsaydı, onu bir alışkanlıkta arardım. " Taslaklar hayatta kaldı, bu ifadenin başlangıçta Onegin'in ağzına konması gerektiğini belirten - kahraman bunu mektubu aldıktan sonra kendini açıklayarak Tatyana'ya söylemek zorunda kaldı. Muhtemelen yazar bu fikri terk etti çünkü bazı çelişkiler ortaya çıkabilir, çünkü Onegin sadece alışkanlığı mutluluğun düşmanı olarak temsil eder (“Seni ne kadar sevsem de buna alışırım, seni hemen sevmekten vazgeçeceğim”).
Ancak, bu kelimeler Onegin'in imajına oldukça organik olarak uyacaktır. Evgeny'nin Tatiana ile yaptığı açıklama, sadece genç bir kızın fantezilerinin sert gerçeklikle çarpışması değil, belirli bir dönemde A. Puşkin'in eserinde yer alan romantizm ve gerçekçilik çatışmasıdır.
Eugene Onegin'de bu güdü önemli bir yer tutar. Romantik eğilimli genç bir adam olan Lensky, sert bir gerçekle çarpışmaya dayanamayarak ölür. Bununla birlikte, yazar ne şiirlerini ne de en genç şairi esirgemez: yazara göre, Lensky hem şiiri hem de gençlik için romantik özlemleri unutmaya, günlük yaşama dalmaya ve sıradan bir vatandaş olmaya mahkumdu. Başka bir deyişle, Tatyana'nın annesine olanın aynısı Lensky'ye de olmalıydı: mutluluğun alışkanlığı ile değiştirilmesi. Bu muhalefet, Puşkin'in yakın zamanda ayrıldığı romantizme acımasız bir karar veriyor.
