"İnce bir dünya, iyi bir savaştan (veya kavgadan) daha iyidir" sözü oldukça sık duyulabilir. Bu yüzden, birbirlerine karşı tarafsız bir tutum sergilemenin daha iyi olduğu yerde, açık çatışmanın her zaman yararlı olmadığını göstermek için diyorlar - "kötü barış".
Bu ifade hem siyasette hem de uluslararası ilişkiler söz konusu olduğunda, insanlar arasındaki iletişim söz konusu olduğunda da geçerlidir.
siyasi anlam
Gerçekten de, savaş her zaman kötüdür, hem saldıran hem de savunan taraf için kaçınılmaz kayıplar ve fedakarlıklar, bazen onarılamaz. Ülkeler arasındaki ilişkilerin diplomatik çerçevede sürdürülmesi, bu talihsizliğin önüne geçilmesine, en azından bazı konularda tavizler ve hatta işbirliği yolları aranmasına olanak tanır.
Ve aynı zamanda devletlerin politikalarının temelde farklı olması, yapıları ve iç düzenlerinin birbirine düşman olması - her durumda, dostça olmasa da barışın, hatta "kötü" ilişkilerin korunması o kadar önemli değildir., ancak hoşgörülü, açık bir askeri çatışmaya daha çok tercih edilir.
Sosyalist ve kapitalist kampların ülkelerinin karşı karşıya geldiği Soğuk Savaş dönemini hatırlamak yeterli. Evet, her iki taraf da diğerini potansiyel bir düşman olarak gördü, açık çatışmaya girmeye hazırdı, ancak ülkelerin liderleri, kaçınılmaz olarak küresel bir felakete dönüşecek olan açık bir askeri çatışmayı başlatmama bilgeliğine sahipti.
insan anlamı
Kişilerarası ilişkilerde, birbirlerine karşı tarafsız, hoşgörülü bir tutum sürdürmek de çoğu durumda açık bir tartışmadan daha faydalıdır. Herkesi memnun etmek imkansızdır ve her zaman görüşleri, tavırları veya yaşam tarzı sizi rahatsız eden birileri vardır. Bunların rastgele insanlar olması iyidir, peki ya meslektaşlar ve hatta akrabalar? Onlarla "savaşta" başlamak gerçekten akıllıca olur mu?
Başkalarının eksikliklerine ve zayıflıklarına karşı hoşgörülü davrananlarla hareket etmek çok daha akıllıca olur - bu, kavgalardan ve çatışmalardan kaçınmanıza, en azından iyi ilişkilerin görünüşünü korumanıza ve böylece sinirlerinizi ve gücünüzü korumanıza izin verir.
Elbette bir tartışma, iletişimde ortaya çıkan bazı sorunları çözmeniz için sizi motive edebilir. Ama "iyi bir kavga (ya da savaş)" daha ziyade yapıcı bir çatışma değil, var olan ilişkileri ve bağlantıları nihai olarak yok etmek için tasarlanmış yıkıcı bir çatışmadır.
Yapıcı çatışma, anlaşmazlıkları belirlemeye yardımcı olur ve onları çözmeye teşvik eder.
Öyleyse, bir şekilde tatmin edici olmayan bir kişiyle iletişim genellikle önemli ve anlamlıysa, "iyi bir savaş" başlatmaya değer mi? Sabırlı olmak ve eşinizin eylemlerini ve kişilik özelliklerini olduğu gibi kabul etmeye çalışmak daha iyi değil mi? Üstelik, sadece sinirinizi bozmakla kalmayıp, bir insanın neden bu hale geldiğini ve neden öyle ya da böyle davrandığını anlamaya çalışırsanız, makul bir açıklama bulabilirsiniz.
Kural olarak, bir insanı anlamanın en iyi yolu, kendinizi onun yerinde, "onun ayakkabılarında" hayal etmeye çalışmaktır.
Ve anlayış, kabul etmenin ve affetmenin ilk adımıdır.
