El sanatları üretimi, ilk bakışta modası geçmiş bir kavram olmasına rağmen, bazı devletlerin ekonomisinin hala oldukça önemli bir unsurudur. El sanatları, el sanatları ve fabrika üretimini ayırt etmek için bir takım kriterler vardır.
Esnaflar kimler?
"El sanatları" kelimesi, "zanaatkar, zanaatkar" anlamına gelen Almanca kunster'den gelir. Bununla birlikte, el sanatları üretimi olgusu çok daha erken ortaya çıktı, çünkü insan uygarlığının şafağında herhangi bir tür seri üretim söz konusu olamazdı ve tüm maddi mallar bireysel olarak üretildi.
Tanımlardan birine göre, el sanatları üretimi, kural olarak, karmaşık teknik cihazlar kullanılmadan belirli ürünlerin küçük partilerinin oluşturulmasıdır. Aslında el sanatları üretimi, bu tür üretim faaliyetlerinin her birinin belirli niteliklerine sahip olan bir fabrika ortamında zanaat ve seri üretim arasındaki bir geçiştir.
El sanatları ve zanaatkarlar arasında oldukça fazla ortak nokta olmasına rağmen, el sanatları üretimi ile el sanatları arasındaki farklar, bunların tek bir faaliyet türünde birleştirilmesine izin vermez. Bir zanaatkar, kural olarak, sipariş üzerine çalışıyorsa, yani aslında şu ya da bu şeyi tek bir kopya halinde yaratırsa, zanaatkarlar satılık bir sürü (küçük de olsa) çok şey üretir.
Kitlesel üretime gelince, el sanatları faaliyetlerinden kıyaslanamayacak kadar büyük hacimli işlerde ve ayrıca yüksek teknolojili üretim araçlarının kullanımında farklılık gösterirken, zanaatkarlar çoğunlukla el emeği kullanır. Doğal olarak, el sanatları üretimi söz konusu olduğunda, işbölümü burada da mevcut olmasına rağmen, işin taşıma yönteminden söz edilemez.
Modern dünyada el sanatları üretimi
Modern dünyada, fabrika üretim yöntemi lider bir konuma sahiptir, ancak zanaatkarlar tarafından yapılan birçok mal grubu vardır. Örneğin kuyumculuk, daha çok el sanatları etkinliklerinin bir ürünüdür. Aynısı lüks ürünler, çeşitli etnik ve ulusal kostümler ve aksesuarlar için de geçerlidir. Bununla birlikte, satılık giysi koleksiyonları üreten tasarımcılar bile, tüm kriterleri karşıladıkları için zanaatkar olarak adlandırılabilir.
El sanatları üretimi, muhafazakar bir yaşam tarzına sahip birçok ülkenin ekonomisinin ana unsurlarından biri olmaya devam ediyor. Özellikle Güneydoğu Asya ülkelerinde çok sayıda zanaatkar var: Hindistan, Nepal, Vietnam, Tayland, Çin. Bu tür el sanatları endüstrileri, devletlerin küçük işletmelerle ilgili hoşgörülü politikası sayesinde başarılı bir şekilde var olmaktadır. Bu, zanaatkarların sanayicilerle ve hatta ulusötesi şirketlerle rekabet etmesine olanak tanır. Ayrıca, sınırlı sayıda (ve el işi üretim oranı her zaman sınırlıdır) yapılan bir şey, yüzü olmayan bir fabrika ürününden daha değerlidir.
