Şiir, dilin zarafetinin, hafifliğinin, melodikliğinin ve ferahlığının vücut bulmuş halidir. Ama sadece o değil. Aynı zamanda, yaratıldığı yasaların karmaşık bir birleşimidir ve her bir eserin yazıldığı boyutlara sıkı sıkıya bağlıdır.
Tek heceli boyut - brakikolon
Boyutları farklıdır. En basit boyut tek hecelidir. Brakikolon denir. Bu, her ayağın (veya başka bir şekilde - bir metrede) yalnızca bir heceden oluşan bir kelime içerdiği monokotiledon bir boyuttur. Bir hatta birkaç durak olabilir.
İki heceli boyutlar
Biraz daha karmaşık boyutlar iki hecelidir. Bunlara iambik ve trore denir. Aralarındaki fark, bu boyutlardaki vurgunun farklı hecelere düşmesi gerçeğinde yatmaktadır: biri çift, diğeri tek için.
Vurgu çift hecelerdeyse, şiir iambik olarak yazılır.
Büyük olasılıkla, boyutun adı Demeter'e hizmet eden kızın adından geliyor. Kızı Persephone'yi arayan tanrıça üzgündü ve sadece sadık Yamba onu neşelendirmeyi başardı. Adın ünsüz bir isimle bir müzik aletinden türetildiği varsayımı da vardır.
Kore'de bunun tersi doğrudur - stres tek hecelere düşer. Boyutun adı, "dans" olarak tercüme edilen "horeos" kelimesinden gelir. Ondan birkaç anlaşma yapıldı - "yuvarlak dans" ve "koro".
Genelde iambic'in şarkıların daha sakin, daha hafif bir ölçü karakteri olduğu kabul edilir. Ama trochee daha enerjik.
Bu iki basit boyuttan türetilen birçok alt tür vardır: choriyamba, lame iambic, yambo-trochee veya antispast. Ancak bunlar dar bir uzmanlaşmaya özgü terimlerdir.
Üç heceli boyutlar
Üç heceli boyut vardır: dactyl, amphibrachium ve anapest.
Dactyl'de vurgu ilk heceye düşer. Bu şiirsel ölçünün adı Yunanca "daktylos" kelimesinden türetilmiştir ve "parmak" olarak tercüme edilir. Analoji açıktır: yapısında dactyl, üç falanjlı bir parmağa benzer ve bunların en büyüğü iki kısa olana eşittir.
İkinci üç heceli boyutun adı olan amphibrachia, "çift taraflı" ve "kısa" olarak tercüme edilen iki Yunanca "amphi" ve "brachys" kelimesinin birleşimidir. Ve gerçekten: orta hece vurgulanır ve birinci ve üçüncü hece vurgulanmaz.
Anapest, aynı zamanda "geri yansıyan" anlamına gelen Yunanca "anapaistos" kelimesinden türetilmiştir. Daha önce bu boyuta "geri sıçrama" deniyordu çünkü dactyl'in tam tersiydi. Anapest - antidaktil adının başka bir çeşidi var. Hellas'ta anapestik şiirler çalındığında, okuyucular her zaman son hecede dans eder ve ritmi tekmelerdi.
