Sosyalleşmenin sosyal bir süreç olarak temel özelliği, toplumun kendini yenilemesi, manevi ikamesidir, yani. toplumsal deneyimin diğer kuşaklara sürekli aktarımı ve sonraki aktarım için bu deneyimi kabul etmeleri. Sosyalleşme, bir kişinin olumlu bir şekilde bir arada yaşaması ve toplumun diğer üyeleriyle etkileşimi ve toplumun bir parçası olarak kendi kaderini tayin etmesi için gereklidir.
sosyalleşmenin özellikleri
Sosyalleşme, bireyin çevresinde yaygın olan norm ve gelenekleri kabul etmesi yoluyla kişinin sosyal çevreye giriş süreci olarak anlaşılmaktadır. Sosyalleşme, bir kişinin yaşamı boyunca sosyal çevresinin kültürel, ahlaki koşullarını ve tutumlarını özümseme ve kendini bütünün bir parçası olarak tanıma ve tanımlama yoluyla toplumda kendini kurma yeteneğine dayanır.
Birinin çevresinin norm ve değerlerinin özümsenmesi, bir bireyin kamusal yaşamdaki başarılı etkinliğini belirler. Sosyalleşme, hem bir bireyin kabul ettiği normları kabul etme sürecini hem de bireyin yeni fikirlerini kendi yararına topluma entegre etme sürecini içerir. Bu nedenle, bir kişinin kişi olarak yer alması için sosyalleşme, toplumun istikrarlı, bütün, gelişmiş olması için sosyalleşme gereklidir.
Fransız sosyolog Pierre Bourdieu, sosyalleşme sürecinin doğasını açıklamak için habitus - “ikinci doğa” gibi bir kavram ortaya koydu. Alışkanlık, bir kişinin bilinçaltında kendisine aşılanan sosyal yaşamın ilke ve normlarına bağlılık sürecidir. Sosyalleşme, bir insanda, çevresindeki toplumun sosyal koşullarına ve tutumlarına karşılık gelen, bilinçsiz bir dünya algısının varlığını belirler. Alışkanlık sayesinde insan kendini toplumun bir parçası gibi hisseder ve bütünsel bir sisteme ait olmaktan doyum alır.
Sosyalleşme türleri ve aşamaları
İki tür sosyalleşme vardır:
- birincil - bir kişinin büyümesi ve yetiştirilmesi sırasında ortaya çıkar;
- ikincil - olgun, şekillenmiş bir kişiliğin çeşitli sosyal gruplara entegrasyonu ve onlarla etkileşimi olarak tanımlanır.
Ayrıca, birincil ve ikincil sosyalleşme düzeylerini de ayırt ederler: birincil düzey, konunun küçük bir grup yakın insanla, yani. ebeveynler, arkadaşlar, komşular, meslektaşlar ile; ikincil sosyalleşme düzeyi, konunun devlet yapıları, kamu kuruluşları vb. ile etkileşimidir.
Sosyalleşme süreci birkaç ana aşamadan oluşur:
- adaptasyon - toplum tarafından biriken deneyimin asimilasyonu, taklit;
- özdeşleşme - bireyin kendi kaderini tayin etme, öne çıkma arzusu;
- entegrasyon - bir bireyin sosyal süreçlere katılımcı olarak oluşumu;
- emek faaliyetinin aşaması - edinilen bilgi ve becerilerin uygulanması, sosyal çevre üzerindeki etkisi;
- istihdam sonrası faaliyet aşaması - sosyal deneyimin gelecek neslin temsilcilerine aktarılması.
