Simya, özellikle Orta Çağ'da yaygın olan kültürel bir olgudur. Simyanın temel amacı, çeşitli adi metalleri "filozof taşı" kullanarak soylu metallere dönüştürmekti.
Talimatlar
Aşama 1
"Simya" kelimesinin etimolojisi, doğrudan simyanın özünü gösteren "dökmek", "dökmek" anlamına gelen Yunanca kelimeden gelen "al-qimiya" kelimesine, yani Arap diline kadar uzanır. metaller. Başka bir versiyona göre, Arapça kelime, simyayı menşe yeri ile ilişkilendiren Mısır anlamına gelen Chemia'dan gelir.
Adım 2
Simyanın kökleri antik çağdadır. 4. yüzyıldan 16. yüzyıla kadar süren dönemi, yalnızca spekülatif ve deneysel simyanın değil, aynı zamanda pratik kimyanın da geliştiği bir dönem olarak nitelendirilir. Kimyasal bilginin çoğu simyacılar tarafından elde edildi. Örneğin, eskiyi iyileştirebildiler ve çeşitli faydalı bileşiklerin yanı sıra karışımlar elde etmenin yeni yollarını keşfettiler: boyalar, alaşımlar, ilaçlar, tuzlar, vb. Ayrıca laboratuvar çalışmalarında kullanılan yöntemleri geliştirdiler, yeni cihazlar icat ettiler.
Aşama 3
Bölgesel dağılıma göre, simya aşağıdaki türlere ayrılabilir:
- Yunan-Mısır;
- Arapça;
- Batı Avrupa.
Aynı zamanda, Hindistan ve Çin simyacılarının elde ettiği başarıların Batı üzerinde önemli bir etkisi olmadı ve Rusya'da simya pratikte yaygın değildi.
4. Adım
Yunan-Mısır simyasının başarısı, kimyasal süreçler hakkındaki bilgilerin derinleşmesine, cevherlerden metallerin elde edilmesine, metallerden alaşımların yapılmasına bağlanabilir. Ayrıca, Mısırlılar amonyağı keşfettiler.
Adım 5
Arapların simyaya katkısı azdır, ancak ilk rasyonel eczaneyi yaratabilen onlardı. İbn Sina, Weber, Ebu ar-Razi gibi şahsiyetler öne çıkıyor. Araplar ilaçları için organik maddeler kullandılar.
6. Adım
Batı'da simya, Doğu ile çeşitli bağlar yoluyla yayılmıştır. IX'dan XV'e, tarihe katkılarını bırakan birçok önde gelen Batılı figür ortaya çıktı. Bunlar arasında Arnaldo de Vilanova, Büyük Albert, Roger Bacon ve diğerleri var.
