Orta Çağ'da insanlar, şeytanların dünyayı dolaştığına, insanları baştan çıkardığına ve günaha ittiğine inanıyorlardı. Şeytanlar yeraltı dünyasından şeytan tarafından yönetildi, özellikle zor durumlarda kendisi yeryüzünde ortaya çıktı. Bütün bu çalışmalar, mümkün olduğu kadar çok ölümsüz insan ruhunu ateşli cehenneme sokmak için yapıldı. İblisler farklı türdendi ve farklı günahlardan sorumluydu. Bu nedenle, şehvet günahından sorumlu olan iblis efsanelerde çok popülerdi. Bu tür iblislere incubi denirdi.
şeytanın sevgilisi
İncubus, Latince'de "üste yaslanmak" anlamına gelir. Incubus, kadınlarla cinsel ilişkiye can atan erkek şeytanlardı. Kurbanlarını geceleri çeşitli şekillerde takip ettiler. Örneğin, bir incubus, zulüm gören bir kadının kocasına, güzel bir komşuya veya sadece tutkuyla yanan güzel bir yabancıya dönüşebilir.
Başka bir versiyon hakkında, incubus sadece birinin görünüşünü almakla kalmadı, hatta şüpheli olmayan erkeklere bile sızdı. Böylece, bir kez, talihsiz kadının çığlığı üzerine, ev halkı koşarak geldi ve Piskopos Salvanius'u yatağının altında buldu. Rahip, bir incubus'un onu ele geçirdiğine yemin etti ve vücudunu saygıdeğer bayanı taciz etmeye zorladı. Herkes piskoposun sözlerine inandı, çünkü bu, dünyanın ortaçağ resmiyle en ufak bir çelişki oluşturmadı.
Bununla birlikte, incubus'un, birbiriyle çelişen ve iblisin formunun muazzamlığı içinde rekabet eden gerçek kılığında tasvirleri olmuştur. Bu tür tanıklıklara göre, Incubus'un devasa bükülmüş boynuzları vardı, bir satir şeklinde ortaya çıktılar, genellikle hayvan şeklini aldı - büyük bir keçi, yılan veya kuzgun. İşin garibi, hayvani görünüm, iblisin kadınlarla ilişkiye girmesini engellemedi. Incubus ile bağlantının kadınlara zevk verip vermediği konusunda da görüşler farklıydı - bazıları sevimli bir sevgilinin kollarında olduklarını, bazıları ise korkunç acıdan şikayet etti.
kurtuluş aramak
Genellikle şehvetli iblisler kadınlara uykularında saldırır ve böyle anlarda evin diğer tüm sakinleri doğal olmayan bir şekilde sabaha kadar uyurlardı. Bir kadın çığlık atamadı ve eğer yaparsa kimse onu duymadı. İblislerin önündeki bu tür güçsüzlük, incubi'yi korkutma yöntemlerinin yayılmasına yol açtı: iğrenç kokulu tentürler ve kadın vücuduna giden yolu tıkayan özel kıyafetler.
1484'te Papa Masum VIII, kutsal manastırlar için gerçek bir talihsizlik haline geldikleri için, inkübilere karşı mücadeleye adanmış bir boğa bile yayınladı. Her şeyden önce, kuluçkalar görünüşe göre rahibeler tarafından çekildi, çünkü ilk etapta yok edilmesi gereken ölümsüz ruhlarıydı.
Tasavvuf zamanı, insanları ziyaret eden gece vizyonları için başka açıklamalarla bırakmadı. Ancak rasyonalizm çağı, incubus imajının farklı bir yorumunu getirdi - Orta Çağ'da, bir kişinin doğal cinselliği kilise ve sosyal normlar tarafından o kadar bastırıldı ki, kaçınılmaz olarak herhangi bir çıkış yolu arıyordu.
Canavar iblislerin peşinde koşmak böyle bir çıkış yolu oldu. Bu kurgular bir yandan doğal olmayan ilişkilere gönüllü olarak girmeyen kişilerin düşüncelerini arındırırken, diğer yandan da arzu edilen ilişki hakkında istedikleri kadar hayal kurmayı mümkün kılmıştır.
Dini şevk tüm ortaçağ toplumunu kapladığından, erkekler için bir dişi iblis vardı - bir succubus (Latince'den - "altında yatmak"). Dıştan, succubi, incubus kardeşlerinden çok daha çekiciydi ve çoğu zaman erkekler, sinsi baştan çıkarıcılığa karşı koyamadıklarından şikayet ettiler.
