"Doğru" kelimesi, "doğru", "gerçek", "doğru" gibi kelimelerin aynı kökenli bir kelimesidir. Salih insan, hakka göre yaşayan, doğru olanı yapan, insanların nazarında ve en önemlisi Allah'ın nazarında doğru olandır.
Ortodoks Kilisesi, aziz kategorilerinden birini doğru veya doğru olarak adlandırır. Örneğin, Joachim ve Anna'yı ve Rus azizlerini - Kronstadt'lı John'u içerir. Bu insanlar inançları için acı çekmediler ve ölmediler, Hıristiyan öğretisini putperest halklar arasında vaaz etmediler, manastır hizmeti uğruna dünyadan çekilmediler. Milyonlarca insanın yaşadığı gibi dünyada yaşadılar, birçoğunun ailesi bile vardı. Bununla birlikte, aziz olarak kabul edilirler, çünkü dünyada, sıradan insanlar ve günlük işler arasında, Tanrı'nın bir insandan istediği hayatı sürdürdüler. Bu tür azizlerin örneği bunun mümkün olduğunu açıkça göstermektedir.
Elbette kutsallık, çok az insanın ulaşabileceği bir idealdir. Ancak böyle bir ideal için çabalamak mümkün ve gereklidir.
Tanrı'nın gözünden insan
Psikolojide böyle bir kavram var - bir referans kişi. Bu, belirli bir kişi için önemli olan bir kişinin adıdır. Kişi, eylemlerinde onun tarafından yönlendirilir. Öyle olur ki, örneğin baba onları onaylamıyorsa, bir kişinin gurur duyduğu tüm başarılar aniden gözlerinde kaybolur. Ve böyle bir onaylamama mutlaka yüksek sesle ifade edilmemelidir, "Babam bunu onaylamaz" diye düşünmek yeterlidir. Bir kişinin referans kişiler tarafından "kendini kontrol ettiğini" söyleyebiliriz.
Bir Hristiyan için, Tanrı ana referans kişi olmalıdır. Bugün aziz olarak saygı görenler için bile doğru bir yaşama giden yol bununla başladı. Örneğin, St. Şirin Ephraim, sık sık kavga çıkaran, anlamsız davranışlarda bulunan ve sonunda sahte hırsızlık suçlamalarıyla hapse giren, öfkeli bir adamdı. Sonra rüyasında şu çağrıyı duydu: "Yerinize dönün ve her şeyi gözetleyen bir Göz olduğundan emin olarak kötülükten tövbe edin." Eski hayatını Tanrı'nın gözünden gören bu kişi artık eski şekilde yaşayamazdı.
Doğru Bir Yaşamın Manevi Temelleri
Yaşamına Tanrı açısından bakıldığında, bir kişi O'nun verdiği ana emirleri hatırlamalıdır. Bu tür sadece iki emir vardır ve diğerleri sadece içeriklerini netleştirir ve somutlaştırır. Her iki emir de Matta İncili'nde verilmiştir: "Tanrın Rab'bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla sev" ve "Komşunu kendin gibi sev."
Tüm dış sadeliklerine rağmen, her iki gereklilik de çok belirsizdir. Allah'ı sevmek, O'nun yarattığı dünyayı hem sevmek hem de korumak, O'nun yaratılışını ve suretini her insanda, en gaddarda bile görmek demektir. Komşunu sevmek, sadece birine bakmak, iyi işler yapmak değil, aynı zamanda insanların genellikle kendi kusurlarına davrandığı gibi, diğer insanların eksikliklerini ve hatalarını küçümsemek anlamına gelir.
Gerçek bir erdemli insanı ayırt eden bir diğer nitelik de özeleştiridir. Azizlerin dualarda kendileri hakkında nasıl konuştuklarına dikkat etmek önemlidir: "Ben bir günahkarım", "Lanetlendim" vb. Bu insanlar kusurlarını gördüler, yani onlardan kurtulmak için çaba harcadılar.
Adil yaşamanın, çevrenizdekileri cennetteymiş gibi hissedecek şekilde yaşamak olduğunu söyleyebiliriz. Kolay değil, ancak azizlerin örneğinin gösterdiği gibi mümkün.
