Savaşlar, devrimler ve diğer büyük toplumsal altüst oluşlar genellikle insan doğasının en karanlık, en çirkin yönlerini ortaya çıkarır. Bununla birlikte, bu tür olaylar sırasında insanlar ruhun gerçek büyüklüğünü gösterebilirler.
1821 yılı. Balkan Yarımadası devrimci mücadelenin alevlerinde alev alev yanıyor - Yunan halkı uzun yıllardır Türk yönetimine karşı savaşıyor. İlk başta, ellerinde sadece antika silahlar bulunan dağınık isyancı gruplar, Osmanlı İmparatorluğu'nun organize ve iyi silahlanmış ordusuna ve Yunanistan'a Rus İmparatorluğu'ndan destek sağlayan Londra Sözleşmesine karşı savaşmayı çok zor buldu., Fransa ve Büyük Britanya, ancak 1827'de imzalandı.
Akropolis Kuşatması
En şiddetli düşmanlık alanlarından biri Atina Akropolü idi. Aslen eski Yunan polisinin müstahkem bir parçası olan bu tarihi ve mimari anıt, 19. yüzyılda askeri bir kale rolünü oynadı - içinde Türk garnizonunun saklandığı yerdi.
Yunan devrimci ordusu ilk kez ulusal kurtuluş savaşının başlangıcında - Mart 1821'de Atina Akropolü'nü kuşattı. Türkler bu kuşatmayla nispeten hızlı bir şekilde başa çıktılar - Temmuz ayında isyancıları ovaya geri sürdüler.
Aynı yılın Kasım ayında başlayan Akropolis'in ikinci kuşatması daha başarılı oldu. Bununla birlikte, Akropolis'i alma girişimi de çok ciddi zorluklarla doluydu: Yunanlılar antik kaleye ateş açtılar, mayın döşediler, ancak Türk garnizonu teslim olmadı.
Bununla birlikte, bir kuşatma sırasında zaman her zaman kuşatanlardan yanadır: Türklerin mühimmatı tükendi, sadece biraz beklemek kaldı - ve Akropolis'in teslimi kaçınılmaz hale gelecekti. Ve sonra Yunan ordusunun liderleri beklenmedik bir harekette bulunurlar: adamlarını müzakereler için Türklere gönderirler ve Türk garnizonuna aktarmaya hazır oldukları kurşun yapmak için kurşun miktarını kabul ederler.
Asil jestin nedeni
Yunanlıların böylesine geniş bir jesti, şövalyelik gösterme arzusuyla hiçbir şekilde bağlantılı değildi: anavatanın özgürlüğü söz konusu olduğunda, asalet oyunları uygun değildir. Yunanlılar bu şekilde ulusal türbelerini korumayı amaçladılar.
Olimpiya Zeus Tapınağı'ndaki devrilmiş sütunlara yakından bakarsanız, bu sütunların ortasında boşluklar olduğunu fark edeceksiniz. Antik Yunan mimarları, sütunların gücünü artırmak için bu boşlukları kurşunla doldurdu - bu teknoloji Antik Yunanistan'daki tüm sütunlar için kullanıldı. Atina Akropolü'nde bulunan Parthenon'un sütunları bir istisna değildi.
Türkler bunu biliyordu ve kurşun elde etmek ve ondan mermi yapmak için sütunları yıkmaya başladılar. Antik anıtın yıkılmasını önlemek için Yunanlılar Türklere böyle bir anlaşma teklif ettiler: İhtiyaç duydukları kadar kurşun olacak - bırakın Parthenon'u olduğu gibi bıraksınlar.
Ancak, bu anlaşma özellikle Türk garnizonuna yardımcı olmadı: Yunanlılar, Türklerin su alabilecekleri tek kuyudaki suyu zehirlemeyi başardılar ve garnizon isyancıların merhametine teslim olmaya zorlandı.
