Bekarlık yemini (bekarlık) esas olarak dini nedenlerle verilir. Resmi olarak, ancak bir kişi manastır rütbesini kabul ederse mümkündür. Bekarlık yemini etmiş bir meslekten olmayan kişinin yolu, bekarlığa uygulanmaz. Bu, her kişinin kişisel seçimidir, iki büyük yol arasındaki dar bir yoldur.
Bekarlık yemini, kişinin dini veya sübjektif nedenlerle aile, evlilik ve cinsel ilişkilerden vazgeçmesidir. Gerçek bir bekarlık yemini, cinsel bir eşin yokluğunu ve yaşam boyunca veya uzun bir süre boyunca cinsel aktiviteyi içerir. Birçoğu bu kelimeyi daha hafif bir anlamda kullansa da, özellikle de bekarlığın gönüllü biçimi söz konusu olduğunda.
Bekarlık yemini biçimleri
Bekarlık yemini gönüllü, zorunlu veya zorunlu olabilir. Bir kişi tamamen kişisel nedenlerle evlenmeyi reddederse, gönüllü bir bekarlık yemini gerçekleşir. Gönüllü bekarlığın en yaygın nedenlerinden bazıları, bir aile için sorumluluk alma isteksizliği, güvencesiz mali durum veya sevilen birine sadık kalma arzusudur.
Bazı dinlerde, keşişler için, Ortodokslukta - sadece keşişler ve piskoposlar için ve Katoliklikte - tüm din adamları için bekarlık yemini zorunludur. Katolik rahiplerin bekarlığı, Papa Büyük Gregory (590-604) döneminde zorunlu hale geldi, ancak fiili olarak ancak 11. yüzyılda kuruldu. Zorunlu bekarlık yemini, ihlali kutsal sayılan iffetin gözetilmesini öngörür.
Zorla bekarlık, zina için eşleri cezalandırma biçimini alabilir. Rus Ortodoks Kilisesi'nin dini yasasına göre, zina nedeniyle bir evliliğin sona ermesi üzerine, suçlu eş bekarlık yemini etmek zorundadır. Benzer bir kural Roma ve Doğu Roma hukukunda da yer almıştır. Rusya'da uzun süredir 80 yıl sonra ve dördüncü evlilikte evlilik yasağı vardı.
Çeşitli dinlerde ve manastır olmayan kardeşliklerde bekarlık yemini
Antik Roma'da, tanrıça Vesta kültünün bakanları tarafından bekarlık yemini getirildi. Kadınlar yeminlerini bozdukları için toprağa diri diri gömüldüler. Budizm'de, yalnızca en yüksek inisiyasyonların keşişleri olan Gelongs ve Getzuls, kendini tanıma ve ruhsal gelişim adına bekarlık yemini eder. Hinduizm'de, bir bekarlık yemini, aşkın bilgi ve öz-bilgi elde etmek için cinsel zevklerden ömür boyu veya geçici olarak feragat etme biçimini alabilir. Yahudilikte, bekarlık yemini, öncelikle İncil'in doğrudan verimli olma ve çoğalma emri nedeniyle olumsuz olarak ele alınır.
Burada bekarlık, kişisel gelişim ve kutsallığın elde edilmesi için bir engel olarak kabul edilir. Hıristiyanlıkta sadece keşişler bekarlık yemini eder ve rahip veya deacon rütbesinde oldukları sürece evlenmeleri yasak olan beyaz din adamlarından kişiler, ancak bekarlık yemini ederler. eşler. Orta Çağ'da, bekarlık yemini, şövalye düzenine katılmak ve başlangıçta Hansa Birliği'ne üyelik adayları için bir ön koşuldu. Bekarlık yemini de Zaporozhye Kazakları tarafından verildi.
Bekarlığın olumsuz sonuçları
Bekarlık yemini, bir kişinin zihinsel ve fiziksel sağlığı için ciddi, geri dönüşü olmayan sonuçlara sahiptir. Hayatından memnuniyetsizlik hissi uyandırır, güçlü bir stres faktörüdür, insanları kızdırır ve içine çeker, yalnızlığa ve depresif durumlara yol açar. Zorunlu bekarlık kararı verilen 823 Katolik rahiple yapılan bir anket, katılımcıların %60'ının genitoüriner alanda ciddi rahatsızlıklardan muzdarip olduğunu, %30'unun bu yemini düzenli olarak ihlal ettiğini ve sadece %10'unun kusursuz bir şekilde bağlı olduğunu gösterdi. Merkezi kamu-yasal Alman TV kanalı tarafından yapılan bir ankete göre, Katolik rahiplerin %87'si bekarlığı zamanın ruhuna uymayan bir fenomen olarak görüyor ve sadece %9'u onun varlığının anlamını görüyor.
Erkekler için doğal olan cinsel serbest bırakmanın olmaması, sistematik mastürbasyon ve bazen - cinsel temelli çekicilik gerektirir. Örneğin, bekarlığın şok edici ve tatsız sonuçları, yirminci yüzyılın ortalarında hakkında konuşmaya başladıkları Katolik bakanlar tarafından çocuklara yönelik cinsel istismarın sayısız gerçeğiydi. Günümüzde bu sorun o kadar acil hale geldi ki, Katolik Kilisesi'ni çocuk tacizinden temizlemeye çalışan kendi güvenliğine ait bir servis oluşturuldu.
