Viyola telli bir çalgıdır. Şu anda, enstrümanın yeteneklerinin inanılmaz olmasına rağmen, haksız yere düşük popülerliğe sahiptir. Viyola, tüm modern orkestra yaylı çalgıların en eskisidir. Yaratılış zamanı, 15. ve 16. yüzyılların dönüşü olarak kabul edilir.
Talimatlar
Aşama 1
Viyola, kemanla tamamen aynı şekilde tasarlanmıştır, ancak boyut olarak biraz daha büyüktür, bu nedenle daha düşük bir tuşta ses çıkarır. Telleri çellodan bir oktav daha yüksek ve kemandan beşte bir daha aşağıdadır (küçük oktavın C, G, birinci oktavın D, A). Çoğu zaman, yapıldığında, küçük bir oktavdan üçüncü oktavın E'sine kadar olan aralık kullanılır. Alto bir solistse, aralığı genellikle daha yüksek seslere doğru genişler. Onun için notlar alto ve tiz nota anahtarına kaydedilir.
Adım 2
Viyola, kemandan biraz daha büyük olduğu için herkes çalamaz. Aynı nedenle, bu çalgıdaki ses üretimi ve tekniği kemandan biraz farklıdır. Sol eldeki parmaklar çok iyi bir esneme gerektirir, ancak olsa bile orta büyüklükteki bir avuçla viyola çalmak çok zordur.
Aşama 3
Alto'nun parlak bir tınısı vardır, kalın, hafif kadifemsi bir ses verir, özellikle alt kayıtta hoş ve üst kayıtta hafif nazal bir ses verir. Bir keman kadar parlak değil ama viyola severler sesinin bu yumuşaklığına bayılıyor. Viyola'nın olağandışı tınısı, modern enstrümanların rezonans gövdesinin 38 ila 43 cm arasında olması ve akort için en uygun uzunluğun 46-47 cm olması gerçeğiyle açıklanmaktadır. Tam olarak eski ustaların yaptığı bu boyuttur. bu ve deneyimli müzik severlerin güvencelerine göre ideal boyutta bir enstrümanla bir viyolacıyla tanışmak unutulmaz bir anı çünkü böyle bir enstrümanın sesi inanılmaz güzel. Klasik viyola genellikle çok iyi tekniğe sahip deneyimli müzisyenler tarafından çalınır. Bu tür viyolalar orkestrada bulunmaz, solo icra ederler.
4. Adım
Solo viyola son derece nadir olduğu için repertuarı da çok geniş değildir. Ancak orkestrada viyola sürekli kullanılır, ancak orada nadiren ana rollere emanet edilir. Bununla birlikte, viyola çoğu senfoni ve yaylı çalgılar orkestrasında vazgeçilmez bir katılımcıdır ve bir yaylı çalgılar dörtlüsü onsuz düşünülemez. Viyola ayrıca bir piyano dörtlüsü veya beşli, yaylı üçlü ve diğer oluşumlarda da bulunabilir.
Adım 5
Enstrümanın boyutu nedeniyle çocukken viyola çalmayı öğrenmeye başlamak imkansızdır. Genellikle bir müzik okulundan mezun olduklarında veya daha sonraki yıllarda bir konservatuar veya kolejden mezun olduklarında buna geçerler. Virtüöz bir kemancı olan Nicolo Paganini'nin çok uzun parmakları olduğu ve yetenekli bir viyolacı olduğu bilinmektedir. Viyola ile kemanı birleştiren bir diğer ünlü sanatçı ise David Oistrakh. Ancak günümüz orkestrasında viyolacılar genellikle başarısız kemancılar olarak görülür. Müzisyenlerin viyolaya olan aşklarından dolayı enstrüman olarak viyolayı seçmeleri pek sık rastlanan bir durum değildir.
6. Adım
Besteciler arasında, eserlerinde ona isteyerek ana rolü veren viyola hayranları var. Bunu ilk yapan 18. yüzyılda Etienne Maul'du. Uthal operasında viyola ilk rolü oynadı. Bir başka viyola hayranı Hector Berlioz, Harold'ın senfonisini viyolaya adadı. Berlioz, bu rolün Paganini tarafından oynanmasını istedi, ancak ne yazık ki bu plan hiçbir zaman gerçekleştirilemedi.
