İnsanlığın oluşumunun kökenlerine yapılan tarihsel geziler, şu ya da bu şekilde, genellikle üretken ekonomi çağı olarak adlandırılan çağa götürür. Herkes bu terimin anlamını bilmiyor.
Üretim çiftliği, insan yaşamının ana kaynağının evcil hayvanlar ve kültür bitkileri olduğu bir çiftliktir.
Yaklaşık 12-10 bin yıl önce hem bitkilerin hem de hayvanların evcilleştirilme olasılığının ortaya çıktığı bir imalat ekonomisi doğdu. İlk başta avcı, balıkçı ve toplayıcıların faaliyetlerine dayalı bir ekonomi ile birleştirildi. Ancak bu faaliyet, artık, doğal, mülk edinen çiftçilik günlerinde olduğu gibi, gıda ürünlerinin basit bir şekilde çıkarılmasına dayanmıyordu, ancak emeğin örgütlenmesinde ve dolayısıyla çeşitli teknik becerilerin geliştirilmesinde bir dizi oldukça karmaşık yöntemle ilişkilendirildi. Bu, çıkarılan ürünlerin işlenmesinde becerilerin geliştirilmesini içermelidir.
Böylece, insanlığın evrim tarihinde, üretken bir ekonominin temeli olan tarım ve sığır yetiştiriciliği ortaya çıktı. İlkel ekonominin bu muazzam başarısı, şu ya da bu ilkel kabilenin yaşadığı doğal çevre koşullarıyla ilişkili olduğu için, elbette, eşit olmayan bir şekilde dünyaya yayıldı.
İmalat ekonomisinin en hızlı gelişimi Ortadoğu'da gerçekleşti. Kuzey Irak'taki arkeologlar, 10.000 yıl önce keçi, koyun ve sığırların evcilleştirildiği yerleşimleri keşfettiler. Bu yerleşimlerde tarımın da gelişmiş olduğu, bulunan çakmaktaşı orak ürünleri parçaları ve tahıl öğütücü kalıntılarından anlaşılmaktadır. Sahiplenici bir ekonomiden üretici bir ekonomiye geçiş, komünal klan sisteminin gelişmesini gerektirdi; bu, balıkçılar, toplayıcılar ve avcılar topluluğunun yerini çiftçiler ve çobanlar topluluğunun aldığı anlamına geliyordu.
Kadınlar öncelikle toplayıcılıkla uğraştığından, yeni bir ürün elde etmek için yabani bitkilere nasıl bakılacağını ilk öğrenenler kadınlardı. Ve bir köpeği, bir koyunu, bir domuzu, bir keçiyi ve bir ineği ilk evcilleştirenler, avcılar ve balıkçılar olan insanlardı. Atı ve baktriya devesini evcilleştiren erkek cinsiydi. Doğru, eski zamanlarda hayvancılık izleri, vahşi hayvanların iskelet yapısından bir değişiklik geçiren kemik kalıntılarının bulunmasıyla sınırlıdır. Bu da bu konuyu inceleyen bilim insanlarının işini oldukça zorlaştırıyor.
