26 Nisan 1986'da, Sovyet nükleer enerji endüstrisindeki en büyük felaket haline gelen Çernobil nükleer santralinde, yöneticilerin ve idari ve teknik işçilerin profesyonellikten uzak olması, sonuçları elde etme arzusunun bir sonucu olarak bir kaza meydana geldi. Herhangi bir masraf.
Çernobil felaketi 26 Nisan'da 1 saat 23 dakikada gerçekleşti: 4. güç ünitesinde, güç ünitesi binasının kısmen çökmesiyle reaktör patladı. Binada ve çatıda şiddetli bir yangın başladı. Reaktör çekirdeği, erimiş metal, kum, beton ve nükleer yakıt kalıntılarının bir karışımı, güç ünitesinin tesislerine yayıldı. Patlama, atmosfere çok miktarda radyoaktif element saldı.
Kaza nedenleri
Bir gün önce, 25 Nisan'da Ünite 4, önleyici bakım için kapatıldı. Bu onarım sırasında türbin jeneratörü serbest tekerlek üzerinde test edildi. Gerçek şu ki, bu jeneratöre kızgın buhar beslemeyi bırakırsanız, durmadan önce uzun süre enerji üretebilecektir. Bu enerji, nükleer santrallerde acil durumlarda kullanılabilir.
Bunlar ilk testler değildi. Önceki 3 test programı başarısız oldu: türbin jeneratörü hesaplanandan daha az enerji verdi. Dördüncü testlerin sonuçlarına büyük umutlar bağlandı. Detaylar atlanırsa, reaktör aktivitesi, absorpsiyon çubuklarının sokulması ve geri çekilmesiyle kontrol edilir. Çernobil nükleer santralinde, bu çubuklar başarısız bir tasarıma sahipti, çünkü aniden çıkarıldıklarında bir "son etki" ortaya çıktı - reaktör gücü düşmek yerine keskin bir şekilde arttı.
Ne yazık ki, çubukların bu özellikleri ancak Çernobil felaketinden sonra ayrıntılı olarak incelenmiştir, ancak işletme personelinin "son etkinin" farkında olması gerekir. Personel bunu bilmiyordu ve acil kapatma simülasyonu sırasında, reaktörün faaliyetinde patlamaya yol açan çok keskin bir artış meydana geldi.
Patlamanın gücü, reaktörün 3.000 tonluk beton kapağının çıkması, güç ünitesinin çatısını kırması ve yol boyunca bir yükleme ve boşaltma makinesi taşımasıyla kanıtlanmıştır.
Kazanın sonuçları
Çernobil faciası sonucunda nükleer santralin 2 çalışanı hayatını kaybetti. 28 kişi daha sonra radyasyon hastalığından öldü. Yıkılan istasyondaki çalışmalara katılan 600 bin tasfiye memurunun %10'u radyasyon hastalığı ve sonuçlarından öldü, 165 bini sakat kaldı.
Tasfiyede kullanılan büyük miktarda ekipmanın silinmesi ve mezarlıklarda, kirlenmiş alanda bırakılması gerekiyordu. Daha sonra, teknik yavaş yavaş hurda metale girmeye ve yeniden eritmeye başladı.
Büyük alanlar radyoaktif maddelerle kirlendi. Nükleer santralden 30 km'lik bir yarıçap içinde bir dışlama bölgesi oluşturuldu: 270 bin başka bölgelere taşındı.
İstasyonun bölgesi devre dışı bırakıldı. Yıkılan güç ünitesinin üzerine koruyucu bir lahit inşa edildi. İstasyon kapatıldı, ancak elektrik eksikliği nedeniyle 1987'de yeniden açıldı. 2000 yılında, Avrupa'nın baskısı altında, istasyon nihayet kapatıldı, ancak hala dağıtım işlevlerini yerine getiriyor. Koruyucu lahit bakıma muhtaç hale geldi, ancak yenisinin inşası için fon yok.
