Bir kişinin sosyalleşmesi, toplumda başarılı bir şekilde çalışmasına izin veren bilgiyi, sosyal normları ve psikolojik tutumları özümseme sürecidir. Bu, her bireyin yaşamını hayal etmenin imkansız olduğu bir olgudur, bu nedenle bireyin sosyalleşmesinin özelliklerini ve aşamalarını dikkate almak gerekir.
karakteristik
Bireyin bir fenomen olarak sosyalleşmesi, bir kişinin sosyal koşulların ve deneyimlerin etkisi altında oluşmasıdır. Aslında bu, bireyin kamusal hayata aktif olarak dahil edilmesidir. Bu fenomen iki taraflıdır. Bir yandan, bir kişinin çevresine girerek sosyal deneyimin asimilasyonunu içerir. Öte yandan, bireyin faaliyetleri nedeniyle toplumsal bağları aktif olarak yeniden üretmesidir. Yani, bir kişi deneyimi özümser ve sosyal çevrenin onu etkilemesine izin verir, ancak aynı zamanda kendisi de çevredeki toplum üzerinde giderek daha başarılı bir etki uygular.
"Sosyalleşme" terimi, her bireyin ve çocuğun sosyalliğinin iletişim ihtiyacına indirgenmesi, en başta kişiliğin asosyal olması gerçeğine dayanan kavrama karşılık gelir. Bir kişinin sosyalleşmesinin, başlangıçta asosyal bir öznenin toplumda kabul edilen normlara ve davranış modellerine sahip olan sosyal bir kişiye dönüşmesi nedeniyle bir fenomen olduğu ortaya çıktı.
Kişilik sosyalleşme aşamaları
Kişilik sosyalleşmesinin beş ana aşaması vardır. Birinci aşama birincil sosyalleşme yani bireyin doğumdan ergenliğe kadar sosyal çevreye uyum sağlamasıdır. Çocuklar, çevredeki gerçekliğe taklit ve adaptasyon yoluyla sosyal deneyimi eleştirmeden kabul ederler.
İkinci aşama bireyselleştirmedir. Bu, öne çıkma arzusuna dayanan bir olgudur. Burada, sosyal normlara karşı eleştirel bir tutum, kişinin benzersizliğinin bir göstergesi ve kendini ayırt etme arzusu kendini gösterir.
Üçüncü aşama entegrasyon, yani kendini, toplumdaki yerini bulma arzusudur. Temel kişilik özellikleri sosyal beklentileri karşılıyorsa, entegrasyon başarılı kabul edilir. Bu olmazsa, kişiliğin bir fenomen olarak sosyalleşmesi, saldırganlığın güçlendirilmesine, bireyin bireyselliğinden ve diğer olumsuz özelliklerinden reddine dayanmaya başlar.
Dördüncü aşama emek olarak adlandırılır ve bir kişinin emek faaliyetinin tüm dönemini kapsadığı için en uzun olarak kabul edilir. Bu aşamada kişi, sosyal deneyimi özümsemeye ve onu sosyal hayata çevirmeye devam eder.
Beşinci aşama, bir kişinin birikmiş sosyal deneyimi genç nesle aktardığı emek sonrası aktivitedir.
Bir kişinin bir fenomen olarak sosyalleşmesinin, bir kişinin tüm yaşamını kapsadığı ve toplumun tam teşekküllü bir üyesi olmasına izin verdiği görülebilir.
