Geçen yüzyılın ortalarında İngiliz teorik fizikçi Peter Higgs, evrenin temel modeli olan bir parçacığın varlığını öngördü. Bilimsel çevrelerde "Tanrı'nın parçacığı" olarak adlandırılan mikro nesne deneysel olarak keşfedildi. Edinburgh Üniversitesi'ndeki profesörün fikri, temel parçacıkların incelenmesi için görkemli bir kurulum olan Büyük Hadron Çarpıştırıcısı sayesinde gerçekleşti.
Higgs'in varsayımları, içinden uçan temel parçacıkların temas ettiği belirli bir "yükleme" alanının varlığına dayanıyordu. Fizikçi, ortamın içinden geçen parçacıkların etkileşim kuvvetinin hızlarına ve nihai kütlelerine bağımlılığını keşfetti. Böylece, bilim adamlarının çevrelerinde, alanın bir kısmını ayırabilen ve bir tür "Big Bang'i tersine çevirebilen" güçlü bir hızlandırıcı fikri doğdu.
İngiliz tarafından tahmin edilen "yükleme" alanı, kuantum mekaniği yasalarına dayanıyordu ve hem dalga hem de parçacık olan bir nicelikten oluşuyordu. Bozonlar, bilimde varsayımsal Higgs alanının kuantalarına verilen isimdir.
Deneyin amacı, bir çift Higgs bozonu ve protonunu güçlü bir etkiyle kırma potansiyeliydi. Sonuç olarak, belirli bir ortamın dışında salınan proton, bir ışık fotonuna ve aranan Higgs bozonuna dönüşecekti.
Avrupa Nükleer Araştırma Örgütü'nün himayesinde inşa edilen ilk çarpıştırıcı üzerindeki deneyler, 1980'lerin başında başladı. O zamanlar Higgs bozonunu bulmak mümkün değildi, ancak birçok olumlu ara sonuç cesaret verici ve cesaret vericiydi.
Cenevre Gölü bölgesinde kurulan Büyük Hadron Çarpıştırıcısı'nda deneyler yeniden başladı ve on bir yıldan fazla devam etti. Araştırma parametreleri düzeltti ve ölçüm aralığını belirledi.
Bilimsel bir proje için birkaç yıllık bekleme ve etkileyici maliyetler meyve verdi. 4 Temmuz 2012'de CERN'den (Avrupa Nükleer Araştırma Örgütü) resmi bir basın açıklamasında, yeni bir Higgs parçacığının varlığının açık belirtileri hakkında temkinli bir açıklama yapıldı. Küçük bir hata olasılığına rağmen, bilim adamlarının çoğu Higgs bozonunu aramanın muzaffer bir şekilde tamamlandığından emindir.
