Bazı ünlü alıntılar o kadar sıkı bir şekilde kullanılmaya başlandı ki, her zaman nereden geldikleri ve yazarlarının kim olduğu düşünülmeden telaffuz ediliyorlar. Bu deyimlerden biri de “İlham satılık değildir, el yazması satılabilir”dir.
Bu özdeyiş genellikle, son derece romantik şiir ile gerçek dünyanın "sert düzyazısı" arasındaki karşıtlığı vurgulamak istediklerinde kullanılır. Yakalama ifadesinin alındığı eser gerçekten bu konuya adanmıştır.
Deyimsel birimin yaratıcısı
Yakalama ifadesinin yazarı A. S. Puşkin'dir. "Bir Kitapçının Şairle Konuşması" adlı şiirinden dizeler bunlar. Şiirin teması, büyük Rus şairi tarafından çok iyi biliniyordu.
AS Puşkin, isimsiz ama yine de asil bir aileye aitti. Soylulara özgü laik bir yaşam sürdü ve yüksek sosyetenin bazı önyargılarından özgür değildi. “Puşkin, bir kişinin kişiliğiyle değil, dünyadaki konumuyla ilgilendiğini fark etti … ve bu yüzden en önemsiz ustayı kardeşi olarak kabul etti ve toplumda bir yazar olarak karşılandığında, bir yazar olarak karşılandığında gücendi. bir aristokrat,” diye yazıyor şairin çağdaşı edebiyat eleştirmeni K. A. Polevoy.
Asil toplumun normlarını ve önyargılarını paylaşan A. S. Puşkin, bir anlamda onlara isyan etti. O günlerde bir asilzadenin herhangi bir işte çalışarak geçimini sağlaması ayıp sayılırdı. Edebi eserlerin yaratılması gibi asil bir eser için hiçbir istisna yapılmadı. Puşkin, sadece edebi eserler yaratmayan, aynı zamanda onları geçim kaynağı olarak kullanan ilk Rus asilzade oldu, bu nedenle şairin kitapçılarla ilişkisi konusu ona yakındı.
Bir kitapçının bir şairle konuşması
A. S. Puşkin bu şiiri 1824'te yazdı. Bu, şairin çalışmasında bir dönüm noktasıydı. Çalışmalarından önce romantizme yöneldiyse, sonraki yıllarda gerçekçiliğin özellikleri onun içinde giderek daha açık bir şekilde kendini gösterir. “Şairin kitapçıyla sohbeti” böylece gençliğin özlemlerine de bir veda olur: Şair, romantik yanılsamalardan arınmış, dünyaya ayık bir bakışla bakma eğiliminde olan bir olgunluk dönemine girer.
Şiir, iki karakter - Knogo satıcısı ve Şair - arasında bir diyalog şeklinde inşa edilmiştir. Konuşması sayısız alegori ve canlı imgelerle renklenen şair, "ödülden değil, ilhamdan" yazdığı zamanların özlemini çekiyor. Sonra doğayla bir bütünlük hissetti ve hem "alçak bir cahilin zulmünden" hem de "bir aptalın hayranlığından" kurtuldu. Şair, özgürlüğü yüceltmek ister ama Kitapçı, "bu çağda para ve özgürlük olmadan demir olmadığını" hatırlatarak romantik kahramanı gerçeğe geri döndürür. Şiirin sonunda şair, şiirden düzyazıya geçişin vurguladığı rakibiyle hemfikirdir: “Kesinlikle haklısın. İşte benim el yazmam. Haydi anlaşalım."
Şairin bile kabul etmek zorunda kaldığı bu dünyevi-ayık pozisyonun özü, Kitapçı'nın ağzından çıkan şu sözdür: "İlham satılık değildir, el yazması satılabilir."
