Hayatta anlam arayışı genellikle ergenlik döneminde başlar ve gençliğin terk edilmesiyle sona erer. Neden var olmayan bir şey arıyorsun - kişi tartışıyor. Sadece yaşıyor, çalışıyor, çocuk yetiştiriyor, ev yapıyor, ağaç dikiyor, bazen tüm bunların arkasında özel bir anlam görmüyor. Sadece gerekli olduğu için yapıyor. Ve herkes onun kim olduğunu, nerede olduğunu ve bu dünyadaki yerinin ne olduğunu düşünmüyor.
Kendini kaybetmek. mekanik ömür
Pek çok felsefi eğilim arasında, neredeyse unutulmuş, bir kişinin tüm yaşamının bir rüya olduğunu iddia eden biri var. Görünüşteki tüm saçmalığına rağmen, bu fikir rasyonel tahıldan yoksun değildir.
Gerçekten de, bir kişi eylemlerinin çoğunu anlamlarını düşünmeden, sadece otomatik pilotta gerçekleştirir. Çoğu zaman birkaç gün önce ne yaptığını hatırlayamıyor, çünkü tüm işleri sıradan ve o kadar tanıdıktı ki, bunları otomatik olarak, farkında olmadan yapıyordu.
İş ve günlük rutinden yorgun düşen birçok insan kendilerini robotlara, makinelere benzetiyor ve gerçeklerden çok da uzak değiller. Aynı eylemleri tekrar tekrar yaparak derin anlamlarını fark etmezler. Dahası, bilinçleri böyle anlarda aktif değildir: kendilerinin farkında değildirler, eylemlerinin uzak sonuçlarını görmezler, kendilerine küresel hedefler koymazlar.
Böyle bir yaşam gerçekten bir rüyaya benzer. Ve bazı insanlar yıllarca bu durumda var olmayı başarır! Geçmişi hatırlayan sıradan bir insan sadece birkaç canlı bölüm görür - bunlar bilincinin uyanık olduğu, “burada ve şimdi” mevcut olduğu birkaç an. Geri kalan bölümler hafızadan siliniyor çünkü bir rüyada gibi yaşanmadı ve tam olarak gerçekleşmediler.
Her yıl bu şekilde var olmuş bir insan için kendini kaybetmek oldukça doğaldır, yani. arzularının, özlemlerinin ve amaçlarının farkında olmadan yaşarlar. Böyle bir insan okur, aile kurar, “gerekli” olduğu için çalışır. Durup şu soruyu cevaplamak için kendine zaman ve emeğe izin vermiyor: kimin "ihtiyacı var"? Ve kişisel olarak buna ihtiyacı var mı?
Uyanış. Kendini bul
Ama bir noktada, insan, yaşamın değerli zamanının gittiğini fark edebilir ve o, bir misafir gibi, yoldan geçen bir kişi gibi, ayak izleri yağmurla silinecek ve karla kaplanacak olan hala içindedir. Ve birkaç nesil sonra kimse varlığını hatırlamayacak.
Sözde uyanma anı gerçekleşir. Kişi, dolu dolu bir yaşam için onu bilinçli bir şekilde geçirmenin gerekli olduğu sonucuna varır ve bu farkındalık kendisinde başlar.
Yavaş yavaş kendini, ruhunun özelliklerini inceler, kendi duygularını takip etmeye başlar, kendi bedenini hissetmeyi öğrenir ve daha sonra zaten bilinçli olarak zihinsel ve fiziksel süreçleri yönetmeyi öğrenir.
Böyle bir kişi zaten kendi arzularını formüle etmeye ve bunları kendisine dışarıdan dayatılanlardan ayırt etmeyi öğrenmeye hazırdır: toplum, ebeveynler, çevre vb.
Kim olduğunu, ne olduğunu ve ne istediğini anlayan kişinin bundan sonraki adımı, kendi hayatını bilinçli bir şekilde inşa etmesi, beklenen sonuca götürecek tutarlı bilinçli eylemler gerçekleştirerek kişisel hedeflerine ulaşmasıdır. Öyle bir insanla ilgili ki, kendini bulduğunu söyleyebiliriz.
