İris çiçeği ortak adını antik Yunanistan'da almıştır. Ancak, dünyaya yayılana kadar, farklı ülkelerde bu muhteşem bitki farklı şekilde adlandırıldı - her insan adını derneklerine göre seçti.
Böylece "iris" kelimesi ortaya çıktı ve antik Yunanistan'da bir çiçeğe atandı. Güzel bitki, tanrıların habercisi olan tanrıça İris'in adını almıştır. Tanrı'nın iradesini insanlara ilan etmek için bir gökkuşağı boyunca gökten yeryüzüne indi. Bu nedenle gökkuşağı, haberci tanrıçanın sembolü oldu. Ve iris, bildiğiniz gibi, çok sayıda renk seçeneğine sahiptir - tıpkı bir gökkuşağı gibi! Çeşitli tonlarda yaklaşık 800 çeşit süsen vardır, hatta bir iris çiçeği üzerinde birkaç farklı rengin birleştirilmesi bile olur, bu da onu daha da muhteşem kılar.
Böylece eski Yunanca'da "iris" kelimesi gökkuşağı ve çiçek anlamına gelmeye başladı. Bir çiçeğe isim veren bu fikir, Yunanlı bir hekim olan Hipokrat'a aittir. Çok daha sonra, Karl Linnaeus, bitkiler için birleşik bir bilimsel isim sistemi önerdi. Ve iris için bu sistemde, eski adını korudu. Böylece dünyanın tüm botanikçileri tarafından tanındı ve daha sonra bilim dünyasının ötesine yayıldı ve günlük dilde kök saldı.
Rusya'da, bu isim sadece 19. yüzyılın ikinci yarısında biliniyordu ve şimdiye kadar Ruslar irisi "iris" olarak adlandırdı (yapraklarının bir tırpanla benzerliğinden dolayı). Ukraynalılar iris'e "horoz" ("pivnik") adını verdiler, bu, açıkça, taç yapraklarının yayılan horozun kuyruğundaki tüylere benzerliği nedeniyle. Bulgarlar, Sırplar ve Hırvatlar bugüne kadar irisi "Perunik" olarak adlandırıyorlar - Slav tanrısı Thunderer Perun'un onuruna - veya "tanrılar" ("Tanrı'nın çiçeği"). Ek olarak, Slavların iris adının birçok halk varyasyonu vardı: beyaz önlü kaz, katil balina, bodur, at kuyruğu, sazan, gözleme, chikan, çan, chistyak, kurt (veya tavşan veya ayı) salatalık, saksağan çiçekler, çilek.
Japonya'da "iris" kelimesi ve "savaşçı ruhu" kelimeleri aynı hiyeroglif ile gösterilir. Bu nedenle, Erkekler Günü'nde Japonlar, iris çiçeklerinden "Mayıs incileri" maskotları hazırlar - erkeklerin cesur olmalarına yardımcı olmak için tasarlanmıştır. Sonuçta, çiçeğin keskin yaprakları kılıca çok benzer.
Resim dünyasında, irisi "kılıçlı bir zambak" olarak adlandıran, narin yaprakların keskin yapraklarla birleşimi olarak adlandırılan bir metafor kök salmıştır. Meryem Ana'nın Mesih'e duyduğu kederin bir sembolü oldu ve genellikle Flaman sanatçıların resimlerinde ona eşlik ediyor.
Başka bir ilişki ortaya çıkar - çocukluğumuzdan şekerleme ile iyi bilinen "iris" adlı bir şekerle. Bu uyum nereden geliyor? Morne adında bir Fransız pasta şefinin fikri olduğuna inanılıyor. 20. yüzyılın başında St. Petersburg'da bu sütlü tatlılar üzerinde çalıştı ve kabartmalarının iris yapraklarına benzediğini fark etti.
