İnananlar zili çok sevdiler ve bu nedenle Ortodoks halkı onunla tüm şenlikli ve üzücü olayları birleştirdi. Bundan sonra zil sadece hizmetin zamanını belirtmekle kalmayıp, aynı zamanda insanların sevincini, zaferini ve üzüntüsünü de ifade etmeye başladı. Bu nedenle, her biri kendi adı ve özel anlamı olan farklı zil türleri ortaya çıktı.
Yerleşik kilise geleneklerine göre, zil iki büyük gruba ayrılır: zilin kendisi ve müjdecilik.
İlk tip: gerçek zil sesi
Aslında çalan kilise bakanları, tüm veya birkaç kilise çanının yardımıyla üretilen zil çalmayı çağırır. Bu zil sesi birkaç çeşide ayrılır:
- çalıyor;
- iki zil;
- zil;
- büstü.
Zil, tüm çanlara vurularak gerçekleştirilir. Bu tür grevler üç adımda üç kez gerçekleştirilir. Önce tüm çanlar çalınır, sonra kısa bir ara verilir, sonra bir darbe ve bir mola, sonra bir darbe ve bir ara verilir. Böylece zil üç kez çalar.
Kırarken, büyük bir zile bastıktan sonra, tüm ziller aynı anda vurulur ve bu birçok kez tekrarlanır.
İki zil - böyle bir zil, tüm zillere iki kez yapılan darbeler olarak adlandırılır. Aynı zamanda, çanlar iki adımda çalınır. Zil, en büyüğüyle başlayan ve en küçüğüyle biten çanın değişen sesidir.
Busting, en küçüğünden başlayıp en büyüğüyle biten, her zilde 1 kez yavaş bir çalmadır.
Zil çalmanın ikinci türü: Evanjelizm
Kilise bakanları, çanları ve ıslıkları, büyük bir çanda ölçülen vuruşları çağırır. Bu tür bir darbe çok uzak mesafeden çok iyi duyulur. Bu nedenle kilise çalışanları bu zil sesini insanları ibadete çağırmak için kullanmaya karar verdiler.
Böyle bir çınlamaya müjde denildi, çünkü onun yardımıyla ilahi hizmetin başlangıcının iyi, iyi haberi ilan edildi.
Müjdeleme belli bir şekilde yapılır. İlk olarak, din adamı sesin azalmasını beklerken üç yavaş ve uzun vuruş yapar ve ardından daha ölçülü vuruşlar yapar. Bu durumda, çanın kendisinin boyutuna bağlı olarak etkiler değişebilir. Nispeten büyükse, çanın tüm çapı boyunca üretilirler. Çok büyük değilse, çanın dili sadece bir ip ile kenarına çekilir ve set tahtası yardımıyla ayağa basılarak tekmeler yapılır.
Buna karşılık, müjde birkaç türe ayrılır:
- sıradan (sık) - böyle bir zil, en büyük zilin yardımıyla üretilir;
- yalın (nadir) - böyle bir zil, Büyük Ödünç sırasında küçük bir zil yardımıyla gerçekleştirilir.
Tapınağın birkaç büyük çanı varsa ve bu büyük manastırlar, katedraller, defneler ile mümkünse, amaçlarına bağlı olarak büyük çanlar birkaç türe ayrılır:
- Pazar;
- şenlikli;
- her gün (günlük);
- polioleonik;
- küçük.
