Bir politikacının halka açık konuşmaları, siyasi yaşamın önemli bir unsurudur. Canlı ve akılda kalıcı bir konuşma, taraftarları tarafınıza çekmenize, lideri liderin aldığı pozisyonun doğruluğuna ikna etmenize ve ona siyasi noktalar eklemenize olanak tanır.
Siyasi konuşmanın yapısı
Herhangi bir siyasi metin, politikacının konuşması sonucunda ulaşmak istediği anlamsal bir yüke ve açıkça tanımlanmış hedeflere sahip olmalıdır. İlk olarak, konuşmanızın konusunu net bir şekilde tanımlamanız ve bundan sapmamanız gerekir.
Siyasi bir konuşmanın hazırlanmasına, seyircinin ayrıntılı bir analizi eşlik eder, bunlar olmadan etkili iletişim elde etmek imkansızdır. İnsanların ruh hallerini, ihtiyaçlarını ve gereksinimlerini, bir politikacıdan ne beklediklerini anlamak gerekir.
Siyasi stratejistler, konuşmanızı aşağıdaki plana göre oluşturmanızı önerir. İlk olarak, izleyici ile temas kurmak için bu, sorunların ve ilgi alanlarının ortaklığını ortaya koyarak yapılabilir. Bu önemlidir çünkü bir konuşmanın başarısı büyük ölçüde konuşmacı ile dinleyici arasındaki duygusal etkileşime bağlıdır. Bunu, sorun alanının genel bir taslağının yanı sıra izleyiciler için önemine ilişkin bir gerekçe izlemelidir. İnsanların, sorunun var olduğu gerçeğinden kişisel olarak zarar gördüklerini anlamaları gerekir. Bu pozisyonu tartışmak, gerçekleri, güvenilir, yetkili kaynaklardan alınan rakamları sağlamak tavsiye edilir.
O zaman sorunu çözmek için kendi seçeneklerinizi sunmanız ve bunları rakiplerin önerdiği yöntemlerle karşılaştırmanız gerekir. Politikacı, belirtilen adımları uygulamak için gerekli deneyim ve yetkinliğe sahip olduğunu kanıtlamalıdır. Bu nedenle, konuşmacı pozisyonunun faydaları dinleyiciler tarafından açıkça anlaşılmalıdır. Sonuç olarak, geleceğin modelini tanımlamaya ve izleyiciye sorunu çözmenin kişisel faydalarını aktarmaya değer. İdeal bir geleceğin resmi, performansın ilahlaştırılmasıdır. Sonunda, izleyiciyi herhangi bir eylemde bulunmaya motive etmeye değer.
Bu inşaat ilkesi, izleyiciyi politika kursunun doğruluğuna ikna etmenin yanı sıra tarafsız dinleyicileri de cezbetmeye yardımcı olacaktır.
Bazı uzmanlar, metnin yapısının yanı sıra, temel akıl yürütmenin en uygun konumunun dinleyicinin türüne bağlı olacağına inanmaktadır. Dolayısıyla siyaseti eleştiriyorsa, önce onun güvenini kazanmaya ve değerlerle anlaşmaya değer. Bir noktada, karşı argümanlara geçmeniz ve izleyicinin akıl yürütmesinin doğruluğuna dair şüphelerinizi ifade etmeniz gerekiyor. Bu durumda, anahtar bilgi sonunda olmalıdır. Tanıdık olmayan bir kitleyle, aşamalı bir tartışma oluşturma önerilir. Ve sadık bir izleyici için, en ilginç ve önemli olanı konuşmanın başına koymak daha iyidir.
Siyasi metin için gereklilikler
Siyasi konuşma tarzı bir takım gereksinimleri karşılamalıdır. Bunların arasında sunumun kısalığı, netlik ve erişilebilirlik, tür çeşitliliği, duygusal renklendirme sayılabilir.
Metin okunabilir olmalıdır. Okunabilirliğin temel ilkeleri: cümlelerin basitliği (birden fazla düşünce içermemelidir); farklı uzunluktaki cümlelerin uyumluluğu (örneğin, uzun - kısa - çok kısa); bir cümlenin uzunluğu 20 kelimeyi geçmemelidir.
Siyasi bir konuşma yazma sürecinde, ses bileşenini dikkate almak gerekir. Böylece ses tekrarlarının (alliterasyon) kullanıldığı metinler daha anlamlı olarak algılanmaktadır. Özellikle sloganlarda ve eylem çağrılarında önemlidirler. Bir örnek, "v" ve "s" seslerinin her bir kelimesinde bulunması nedeniyle kulağa parlak gelen "Tüm güç Sovyetlere" sloganıdır. Bazı sesler metne özel bir duygusal tat verebilir. Yani, "r" sesleri bir tehdit, "m" ve "l" - pasifleştirme, "y" - umutsuzluk ile ilişkilidir.
Kitle algısını manipüle etmenin yolları
Politikacılar genellikle kitle algısını manipüle etmeye başvururlar. Bunlar, sorunu çözmek için ne yapılması gerektiğini doğrudan belirtmeyen belirsiz fiillerin kullanımını içerir. Örneğin, "bu konudaki konumumu biliyorsunuz." İzleyicilerin her dinleyicisi bu ifadeye kendi anlamını koyabilir. Belirsiz ifadeler genellikle rakiplerle savaşmak için kullanılır. Örneğin, "iktidar partisinin politikasının neye yol açtığını hatırlatmaya değer mi?"
Yaygın olarak kullanılan ikinci bir teknik, bir aidiyet duygusu yaratmak için genellemelerin kullanılmasıdır. Örneğin, “Ben de senin gibi dipten geldim”, “bu sorun her birimiz için son derece önemli”. Ayrıca izleyiciyle bir topluluk oluşturmak için kişisel olmayan cümleler kullanılması önerilir. Örneğin, "sadece birkaçı iktidara gelerek halkın iradesini yerine getirmeye devam etti."
Ayrıca, politikacılar genellikle hayali alternatiflerin teklifinden yararlanır. Örneğin, "Sabah veya akşam, uygun herhangi bir zamanda oy verebilirsiniz." Seyirci, sandık başına gitmemenin mümkün olmadığı gerçeği hakkında değil, oy vermek için uygun bir zaman düşünmeye başlar, çünkü bu alternatif önerilmemiştir. Favori bir teknik, karşıtlıkların kullanılmasıdır ("Oy ya da kaybet!").
