Tasavvuf, münzevilik, bekarlık yemini ve mülkiyetten feragat - bu dervişin kartvizitidir. Gezgin bir dilenci veya manastırda yaşayan bir dervişin sadaka istemeye hakkı yoktur, hocaya tam olarak itaat etmeli ve manevi mükemmelliği akıldan değil kalpten aramalıdır.
Derviş aynı zamanda bir keşişin Müslüman bir prototipi, gezgin bir dilenci ve bir fakir, bir doktor, İslam'ı kabul eden ülkelerin nüfusunun en fakir katmanları için bir kahindir. Derviş özlerinin çeşitliliği, yaklaşık 8. yüzyıldan başlayarak yüzyıllar boyunca gelişmiştir. Dervişler, Pakistan, Hindistan, İran, Güneydoğu Asya ve Kuzey Afrika'nın bazı ülkelerinde yaşıyor ve manevi mükemmelliği aramaya devam ediyor.
Böyle farklı dervişler
Dervişler manastırlarda (tekie, khanaka) dolaşıp yaşıyorlar. Her halükarda, dervişlerin mülkü olmamalıdır, hocaya (şeyh) tam olarak itaat etmek ve ideal olarak bekarlık yeminine uymak zorundadırlar. Ancak kendi mesleği veya konumu, evleri ve aileleri olan ve manastırın duvarlarının dışında yaşayan dervişler var. Bu durumda cömert, misafirperver, maldan ayrılmaya hazır olmalıdır, çünkü her şey Allah'a aittir. Belirli saatlerde özel kardeşlik dualarını yapmak, haftada 2-3 kez ve dini bayramlarda manastırı ziyaret etmekle görevlendirilirler.
Dervişlerin dini inancının özü
Dervişler, münzevi bir yaşam arzusu ve Müslüman felsefesinin ana yönlerinden biri olan Sufizm ile birleşir. İkincisinin ana fikri, Tanrı ile bağlantının bireysel olarak başarılmasında, kalbin Tanrı dışındaki her şeyden arındırılmasındadır. Manevi mükemmelliğe ulaşmanın yolları, sessiz, derinlemesine tefekkür, genel olarak yüksek sesle dualar, şarkı söyleme, ritüel, dini tonlamalar, müzik dansları ile ifade edilebilir. Saf bir kalpten gelen mistik vecd, öğretileri entelektüel olarak kavrama girişimlerinden daha fazla yardımcı olur.
Derviş emirleri
Ünlü büyükler veya şeyhler tarafından kurulan 70'den fazla bilinen derviş tarikatı vardır. Bunların en eskisi Şeyh Elvan tarafından kurulan (766'da Cidde'de öldü) Elvani tarikatıdır. Diğer eski tarikatlar Edgemites, Bektaşi ve Sakati'dir. İslam'ın temel kanunlarından sapan sözde mezhepler de vardır. özgür (esad) veya kanunsuz (bicher). Dindar Müslümanlar, manastıra şu veya bu düzene bağlı olarak zengin hediyeler veya katkılar getirir. Ancak dervişler kendi kıyafetlerine dikkat etmelidir. Giysilerin rengi siyah veya koyu yeşil olarak seçilir; şeyhlerde beyaz ve yeşil var. Dervişin başı çeşitli şekillerde bir sarıkla örtülüdür.
Dans Eden Dervişler
Eski Osmanlı İmparatorluğu topraklarında birçok derviş tarikatı vardı. 1925 yılında Türkiye'nin cumhuriyet rejimine geçişi sırasında dervişler ve tarikatları yasaklandı. XX yüzyılın 50'li yıllarının ortalarından itibaren devletin dervişlere karşı tutumu yumuşamıştır. Bazı tarikatlar Türkiye'de modern hayata entegre olmuş ve turistik bir cazibe merkezi haline gelmiştir. Örneğin, Ankara'nın 200 km güneyinde Konya'da Mevlevi tarikatının dans eden dervişleri. Yılda iki kez, şenliklerine derin mistik anlamlarla dolu heyecan verici bir dönen dans eşlik ediyor.
