"Totem", "tamga" ve "arması". Bir Hint sembolü, bir Türk-Moğol jenerik işareti ve bir şövalye kalkanındaki bir görüntü arasında ortak ne olabilir? Ancak, tüm bu eski semboller, hanedan geleneklerinin örneklerinden başka bir şey değildir. Kökenleri farklıdır, ancak oluşum nedenleri çok benzerdir.
Sembolizme olağanüstü önem vermek her zaman insan doğası olmuştur. Sembolün etrafında birleşmek kolaydır, düşmanlardan saklanabilirler, sadece görünümleriyle onları korkutabilirler. İnsanlar-ayılar ve insanlar-tilkiler, insan-kargalar veya kurbağalardan bahsetmiyorum - bugün onlar sadece masal karakterleri. Bununla birlikte, tarihsel standartlara göre, nispeten yakın zamanda, Hintli savaşçı-avcı tarafından seçilen hayvanın sembolü, sadece karakterini ve yaşam deneyimini değil, aynı zamanda karaktere en küçük ayrıntıda benzeme arzusunu da yansıtıyordu. Bu nedenle, tilki avcısının kurnazlığı sorgulanmadı ve ayı savaşçısının gücü, düşmanı önceden uçuşa attı. Modern hanedanlık armaları, eski zamanlarda insanların sembolik bir görüntüden ziyade kişisel eşyalara dekorasyon olarak uyguladıkları çizimlerden kaynaklanmaktadır. Büyük İskender'in hipokampüsü, imparator Caracala'nın kartalı, Nubian kralı Masinissa'nın korkutucu ve aynı zamanda enfes miğfer şarkısı - tüm bunlar sadece hanedanlık armaları ile ilgisi olmayan işaretlerdir. Sonuçta, hanedan sembolleri belirli kurallara uymak zorundadır, sadece değiştirilemezler veya başkalarıyla değiştirilemezler, çünkü bu tür semboller sahibinin kişiliğinin bir uzantısı haline gelir, mülkle birlikte miras alınır. Gerçek hanedan sembollerinin temelleri ancak sırasında oluşmaya başlar. Antik Yunan şehir devletlerinin zamanı. Tabii ki, daha önce de benzer bir şey oldu - Ermenistan "Taçlı aslan" veya Sümer "Aslan başlı kartal" arması - ancak yalnızca Antik Yunanistan'da, yıllar içinde değişmeyen görüntüler madeni paraların üzerine yerleştirilmeye başlandı ve Mühürler, renkli ve canlı hanedan çizimler sanatının gelişimi, sembollerin belirli ana hatlar almaya başladığı bir zamanda geldi. Haçlı Seferlerinin korkunç ve görkemli zamanı, "ulus ve Tanrı adına" birçok istismar hikayesine yol açtı. Onları kalkanlarında ve sancaklarında tasvir etmeye çalıştılar. Böylece armalar ortaya çıktı. Zaten 11. yüzyılda, mühürlerde kitlesel olarak tasvir edilmeye başlandılar. Savaş sırasında armanın da tamamen pratik bir anlamı vardı. Bir düşman evine giren ilk şövalye, onu mülkte yağmalamak için aldı. Şövalyeler son fetihlerinden korunmak için evin kapılarına veya kapılarına arması çivilemeye başladılar ve ortaklarını avın yakalandığı ve korunduğu konusunda uyardılar. Haçlı Seferlerinin güçlü etkisi teorisini hanedan sanatının birçok unsuru desteklemektedir. Örneğin, burlet gibi önemli unsurlar. Şövalyeler tarafından bir lambrequin veya burlet haline getirilen Arap kufyaları, sıcak çarpmasından öldükten sonra onlar için ortak bir ev eşyası haline geldi, demir zırh içinde şövalyeleri düşman okundan daha önce geçmeye başladı. daha az ilginç. Bu, bir anlamda, armanın ve tüm parçalarının doğru bir şekilde derlenmesinin titiz bir bilimi olan sembolizmin yansımasında tarihi inceleme yöntemidir.
