İnsan hayatında iyi ve kötü kavramları birbiriyle yakından ilişkilidir. İnsanlar sürekli olarak başkalarının adaletsizlikleri, kötü niyetleri, eylemleri ve düşünceleri ile uğraşmak zorundadır. Ama aynı zamanda, dünyada insanı yaratmaya ve başkalarına yardım etmeye teşvik eden pek çok güzellik var.
İnsan sadece doğal içgüdüleri takip ederek yaşayamaz. Hayatında iyi ve kötü işler, iyi ve kötü insanlar, ahlaki ve ahlaksız davranışlar hakkında kavramlar vardır. Bütün bunlar iyi ve kötü kategorileriyle yakından ilgilidir.
İnsanlığın bir tezahürü olarak iyi ve kötü
İyi ve kötü insan kavramlarıdır, sadece toplumda icat edildiler, insan ırkının varlığının binlerce yılı boyunca oluşan topluluk yaşamının kuralları tarafından tanıtıldılar. Doğada iyi ve kötü diye bir kategori yoktur. Doğa yasalarına daha yakından bakarsanız, içindeki her şeyin doğal olduğu ortaya çıkacaktır: ışık, güçlü faaliyetlerle dolu yeni bir gün getirir ve karanlık, huzur ve sakinlik getirir. Hayvanlardan biri diğerlerini yer ve daha sonra kendisi daha güçlü veya daha kurnaz bir avcının kurbanı olur. Bunlar gezegenin yasalarıdır, içindeki her şeyin kendi dengesi ve yeri vardır.
Bununla birlikte, sadece doğal içgüdüler bir insanın karakteristiği değil, aynı zamanda düşünme, merak, yaşamın tüm yasalarını anlama arzusudur. Böylece, içinde iyi ve kötü, karanlık ve aydınlık, iyi ve kötü olarak bir bölünme ortaya çıktı. Ve bir yandan, bu kesinlikle doğru, çünkü sadece bir kişi canlılara kasten zarar verebilir, diğer canlıları yok edebilir, küçük düşürebilir, fayda veya zevk uğruna yapabilir. Bu nedenle davranışları çoğu canlının içgüdülerinden farklıdır. Öte yandan, kişi bu iki yaşam kategorisini bilinçli olarak karşıtlara böler ve şimdi iyi, hafif ve masum bir şey olarak algılanır ve kötü, karanlık renklerde, sinsi bir şey olarak ortaya çıkar. Birçok insanın anlayışında, bu yaşam kategorileri kesişemez ve kesişmemelidir.
İyi ve kötünün etkileşimi
Bununla birlikte, genellikle iyi ve kötünün sadece birbiriyle kesişmediği, hatta yer değiştirdiği de olur. Bir kişinin ahlakı ve ahlaki eylemleri, iyi ve kötü kavramları - bunların hepsi o kadar öznel kavramlardır ki, bunlar hakkındaki görüşler zamanla değişebilir. Birkaç bin yıl önce insanların öldürülmesi, küçük çocukların ölümü veya hastalıklardan ölüm oldukça tanıdık ve yaygın olarak kabul edildiyse, bugün günahları için bir kişinin üzerine inen veya etkinin sonucu olan kötü işler arasında sayılabilir. üzerine karanlık güçler. Ve eğer daha önce çoktanrıcılık, hemen hemen tüm halk dinlerinin temeli olarak kabul edildiyse, o zaman yavaş yavaş, kötülüğün entrikaları olarak kabul edilmeye başlayan çoktanrıcılık oldu ve tek tanrılı gerçek dinler haline geldi.
Bu tür ahlaki değişimler insan kültüründe sürekli olarak meydana gelmektedir, çünkü iyi ve kötü kavramının kendisi ancak yaklaşık olarak, çok belirsiz bir şekilde tanımlanabilir. Toplumun kültürel paradigmasındaki bir değişiklikle, birden fazla kez değişmeleri ve bugünün iyilerinin yarının kötülerine dönüşmesi muhtemeldir. Ayrıca, bu kavramları birbirinden ayıramaz ve insan dünyasındaki tüm kötülükleri tamamen terk edemez. Gerçekten de, çoğu zaman sadece kötü bir şey değil, aynı zamanda hoş olmayan, bir kişiye yabancı ve bazen sadece bilinmeyen, yeni bir şeydir. Kişi bilmediklerini basitçe kötülük kategorisine yazar, ancak payına düşen bu testler ve başına gelebilecek olağandışı her şey daha sonra daha iyi bir geleceğe doğru bir adım olabilir. Kötülük olmadan insanların bu dünyada iyiliğin büyüklüğünü ve güzelliğini takdir edemeyeceklerini söylemeleri boşuna değildir.
