Pireler, hayvanların çeşitli deri ve kıllarını parazitleyen böceklerdir. Onlar için en alışkanlık, tavşanların, köpeklerin, kedilerin veya sıçanların kanını emmek. Ancak bunun yanı sıra, insanlar için tehlike oluştururlar.
Bu böceklerin özel bir delici-emici aparatı vardır, bu sayede pire, sahibinin cilt yüzeyinde tamamen görünmez bir delik açar ve böylece kanıyla doyurulur.
Dış pire belirtileri
Bir böcek, karakteristik özellikleriyle tanınabilir: dar bir dokuya sahip pürüzsüz bir gövde ve yanlardan hafifçe düzleştirilmiş. Vücudun her yerinde bulunan ve böceğin hareket etmesi ve kurbanının ceketinde kalması için gerekli kılların ve küçük dikenlerin varlığına dikkat etmek gerekir.
Pirenin başı ve göğsü, ktendia adı verilen tırtıklı tarakların altına gizlenmiştir. Boyut olarak, bir yetişkin 1 ila 5 milimetreye ulaşır. Ve zaten yeterince zamanı olan dişi, bazen 10 milimetre uzunluğa ulaşır.
Pire kafasında, gerekirse özel anten fossalarında saklanan özel antenler vardır. Böcek avlanmaya gittiğinde, kurbanda daha savunmasız bir nokta bulmak için antenler ortaya çıkar.
Pire karnı üzerinde bulunan üç çift çok güçlü bacak yardımıyla zıplar. Pirenin vücudunun arka kısmında yer alan duyu organı, ortamdaki havadaki en ufak dalgalanmaları anında yakalamak için gereklidir.
Bu böceklerin yaklaşık bin türü vardır. En ilginç şey, bu ailenin genellikle görsel organlardan yoksun olması veya en basit tezahürlerine sahip olmasıdır.
Pirelerin hayati aktivitesinin ve organizmanın özelliklerinin incelenmesi sadece bir mikroskop yardımıyla gerçekleşir. En büyük örnek koleksiyonu British Museum'da bulunmaktadır.
pire ikametgahı
Çok sayıda pire türünün varlığı, uygun iklim koşullarından kaynaklanmaktadır. Pire sayısının mevsime göre değiştiğine inanılıyor. Soğuk dönemin başlamasıyla birlikte sayıları biraz azalır ve tersine, ısı devreye girer girmez böcekler aktif olarak üremeye başlar.
Çoğu zaman bu böcekler kemirgenlerin deliklerinin yanına yerleşir. Yaşam alanlarında, çoğunlukla zemindeki küçük çatlaklarda, çeşitli yatak örtülerinin altında ve bir kişinin girmesinin en zahmetli olduğu çok tozlu yerlerde bulunurlar.
Hayatının tamamı boyunca dişi bir pire yaklaşık dört yüz yumurta bırakabilir. Bu talihsizlikle mücadele, pire üreme sürecini durdurabilecek ve zaten doğmuş bireyleri etkisiz hale getirebilecek özel önlemlerle başlamalıdır.
