Bir Rus atasözü, "Ayı tek patisini emer ama bütün kış yaşar" der. "Pençe emmek" ifadesi uzun zamandır sabittir ve elden ağza yaşamak anlamına gelir. Ayının kış uykusu sırasında pençesini emdiğine dair bir görüş var. Ama öyle mi?
Herkes ayının pençesini emdiğini duydu. Bunun, pençesinde çok fazla yağ olduğu için kışın yiyecek eksikliğinden kurtulmasına yardımcı olduğuna inanılıyor. Bu sürüm birçok asırlık. Ancak modern teknolojinin seviyesi, kış uykusu sırasında ayıların davranışlarını inin içine girmenize ve "casusluk yapmanıza" izin verir. Zoologlar, ayıların patilerini emmediğinden emindir. Bilim adamlarının bu eğlenceli buluş için kendi açıklamaları var. Ayılar arka ayakları içe dönük ve ön ayakları ile ağızlarını kapatarak uyurlar. Bu, bu pozisyonda uyuyan ayılar bulan avcıların kafasını karıştırabilirdi. Ek olarak, ayıların pençeleri çok kalın deri katmanlarını kaplar. Hazırda bekletme sırasında, eski sertleşmiş cilt tabakasının altında yeni bir tabaka büyür. Ve kaşıntıyı gidermek için ayılar, pul pul dökülmüş kabuğu kemirir. İlkbaharda çarpık ayak ininden çıktığında, deri parçaları patilerinin tabanlarını kaplar. Hazırda bekletme sırasında, ayı neredeyse hareketsizdir. Vücut ısısı 29 ila 34 derece arasında değişiyor, solunum aralıklı, 4 dakikaya kadar bir gecikmeyle. Vücudun tüm hayati aktivitesi yavaşlar, bu da bol beslenme döneminde biriken yağ rezervlerini çok yavaş ve rasyonel bir şekilde kullanmayı mümkün kılar. Esaret altında yetiştirilen ayı yavruları pençelerini emer. Ayı yavruları kışın doğar ve tek besin ve ısı kaynağı anne ayı tarafından sağlanır. Ayıların meme uçları, çoğu hayvanda olduğu gibi karın boyunca değil, kasık ve koltuk altlarında bulunur. Ayı yavrusu sürekli olarak ağzında bir meme başı tutar ve bütün kışı sıcak bir annenin teninde geçirir. Esaret altındaki yavrular meme başı ile beslenir. Anne ayının yokluğunu bir şekilde telafi etmek için, beslemeler arasında pençelerini emmeye başlarlar. Zoopsikolojide buna davranışsal patoloji denir. Bugün, hayvan dünyasının neredeyse hiçbir sırrı yok. Ayıların gözlem ve araştırmalarının da gösterdiği gibi, kışın açlıktan pençelerini emmezler. Belki yalarlar veya kemirirler, ancak bu farklı bir nedenden dolayı olur.
