Bir yalancıyı tanırken, yalnızca gözleriniz size rehberlik etmemelidir. Bir insan dürüst davrandığında, stres durumunda bile, davranışı, konuşması ve görüşleri tek bir bütün halinde bağlandığında asıl şeyi hatırlamak önemlidir.
Aversion doğal bir savunmadır. Antik çağda, doğrudan bir bakış bir meydan okuma anlamına geliyordu. Vahşi hayvanlarla karşılaşan kişi, onların gücünü fark ederse ve kendini saldırılardan korumak için çatışmaya girmek istemezse gözlerini kaçırırdı. Üstünlük gösteren hayvanlar, gözden kaybolmadan önce aynı şekilde davranırlar. Bu nedenle, muhatabın sorusuna cevap veren bir kişi, yalan söylediği için değil, sözleri veya eylemleri olsun, kendisini tehlikeye atmak istemediği veya maruz bırakamadığı için bilinçaltında gözlerini kaçırır. Nadiren yalan söyleyen insanlar var. Kural olarak, daha sonra çok endişelenirler, genellikle kendilerini ele verirler ve genellikle tövbe ederler. Aldatarak ya başka tarafa bakarlar ya da bakışlarını indirirler. Aynı zamanda çok gergindirler ve jestleri ve yüz ifadeleri üzerinde neredeyse hiçbir kontrolleri yoktur. Telaşlı vuruşlar, bacakların veya kolların seğirmesi, bir şeyleri bir yerden bir yere kaydırmak, bunların hepsi kesin bir yalan belirtisidir. Gözleri genellikle etrafta gezinir, bakışları tek bir şeye odaklanmaz. Bir kişi kaygı yaşadığında, daha hızlı göz kırpabilir, avuç içleri terleyebilir, yanakları kızarabilir, vb. Ancak, sık sık göz kırpmanın da düşünce sürecine eşlik ettiğini ve konuşmanın konusunun heyecana neden olabileceğini düşünmeye değer. Muhatabın gözlerinin nereye yönlendirildiğine dikkat edin. Yukarıya ve sola bakarsa hafızasına erişiliyordur ve eğer yukarı ve sağa bakarsa belki bir çeşit görsel imgeyle karşılaşır. Bakış aşağıya doğru çevrildiğinde muhatabınızın duygularına hitap ettiği sonucuna varılabilir. Bütün bunlar bir aldatıcının elinde bir silah haline gelebilir. Yalancılar, bir soruyu cevaplarken kasıtlı olarak göz kapaklarını kapatmış olabilir. Kirpikler normalden birkaç saniye daha uzun süre aşağıda kalır. Aldatıcı bir muhatap da sık sık gözlerine dokunabilir, iç rahatsızlık ve gerginlik yaşayabilir, ancak yalan söylemenin ikinci doğası olduğu söylenen insanlar da vardır. Davranışlarının bir çizgisini dikkatlice oluştururlar, jestleri veya yüz ifadeleriyle gerçek "Ben"lerine ihanet etmemeye çalışırlar. Böyle bir kişinin bakışlarını takip etmek çok zor olabilir. Bazen "samimiyetini" ve "dürüstlüğünü" vurgulamanın tek yolunun bu olduğunu fark ederek doğrudan gözlere bakar. Ancak bazen, durumun aldatıcı bir sunumuna odaklanarak, bakışlarını ve yüz ifadelerini yeterince kontrol edemez. Ardından muhatabını ikna etmeye çalışan yalancı, tüm çabasını gözlerin gücüne harcar. Aynı zamanda doğal olmayan bir şekilde şişkin görünürler ve aynı zamanda özellikle kelimeler arasındaki duraklamalarda dudakları istemsizce sıkışmaya başlar. Çoğu zaman bakışlarını yukarı kaldırarak, tüm görünüşüyle, gökyüzünün "dürüstlüğünün" şahidi olduğunu başkalarına anlamasını sağlar.
