Eski Rusya'da toprağı işlemek için ilkel tarım aletleri yaygındı. Pulluğun ve sabanın düşük teknik etkisi, yüksek tahıl veriminin artmasına izin vermedi, ancak bir pulluğun yokluğunda fakir köylüler yalnızca bunlarla yetinmek zorunda kaldılar.
Rus tarımı
Ekim Devrimi'nden önce, güneydeki kara toprak bölgelerinden gelen köylüler, sözde supravka'yı kullandılar, bir pulluk edindiler ve sahip oldukları tüm yük hayvanlarının yardımıyla toprağı birlikte işlediler. Bununla birlikte, köylüler çoğu zaman bir atla yetinmek zorunda kaldılar, bunun üzerine demir bir saban demiri ile ağır bir pullukla bağırmak imkansızdı, bu yüzden onun yerine kendi imalatı olan bir pulluk veya tahta bir ral kullanıldı.
Demir pulluk, çok pahalıya mal olduğu için çoğunlukla daha zengin köylüler arasında bulunabilirdi.
Eski Rusya'daki toprak gübrelenmediğinden, ral ve pulluğun verimliliği çok düşüktü - bu tek dişli ve iki dişli aletler toprağın üst tabakasını sadece hafifçe gevşetirken, sadece bir pulluk onu çevirebilirdi. Pulluk ve pulluk, çalışma elemanlarının montajının dikliği ve tabanın olmaması nedeniyle pulluktan farklıydı. Saban, patates yataklarını sürmek için en uygun olanıdır ve bu faaliyet için en uygun ve etkili araç olmuştur.
saban kullanmak
Pulluk, eski zamanlardan beri köylüler arasında en yaygın tarım aracıydı, çünkü oldukça hafif bir araçtı ve toprağı gevşetmek için idealdi. Kullanırken, at, onlara bağlı bir ahşap tahta ile şaftlara koşuyordu. Sırtın alt ucu, sonunda küçük demir uçları-natralniki bulunan iki ila beş açıcıdan oluşuyordu. Sabanın bazı çeşitlerinde (üç ve beş dişli), açıcılar, bağımsız olarak alete bağlı uzun çubuklara benziyordu.
Tarihçilere göre, MÖ II-III binyıllara kadar, hayvan gücü kullanan bir pulluk kullanıldı.
Tarlalar her yıl ekilmeye başladıktan sonra, köylüler sadece toprağı gevşetmek için değil, aynı zamanda toprak katmanlarını yuvarlamak için de bir alete ihtiyaç duydular. Bunun için iki dişli pulluk geliştirildi - köylünün toprak katmanını sağa veya sola yönlendirebileceği eğimi hareket ettirirken küçük bir polis küreği ile desteklendi. Bu sayede, kırılma ve düşme olukları önlenirken, at döndürülebilir ve yeni yapılmış bir karık içine konabilir. Böyle bir gelişme nedeniyle, saban tarımda oldukça uzun bir süre dayandı - dahası, fakir bir köylünün en zayıf ve en yıpranmış atı bile onu sürükleyebilirdi.
