Bir kişinin kendi yüzünün iki görüntüsü - bir fotoğrafta ve bir aynada - arasındaki fark, her biri farklı şekilde açıklanır. Ancak bu fark bu kadar büyük mü ve hangi görüntünün gerçek yüzü olarak kabul edilmesi gerektiğine herkes kendisi karar vermeli.
Bir profesyonele - bir fotoğrafçı, bir gözlükçü - fotoğrafik bir portre ile aynadaki yansıma arasındaki farkın nedenini sorarsanız, kamera açıları, görüntü kırılması, ışık ayarı vb. Ama belki de bu farklılığın nedeni daha derindedir çünkü hem fotoğraf hem de yansıma kişinin sadece dış görünüşünü değil, aynı zamanda o andaki psikolojik durumunu da gösterir.
Yansıma fotoğraftan neden farklıdır?
Canlı görüntü her zaman fotoğrafçılıktan farklıdır. Yüz ifadelerinden birçok kas sorumludur ve her saniye değişir. ayna nedir? Aslında, tek oyunculu bir tiyatro. Aynaya yaklaşan kişi, orada nasıl bir görüntü görmek istediğini zaten bilir. İsteyerek veya istemeyerek, yüzünü istenen ifadeye önceden ayarlar. Rastgele bir yansıma, herhangi bir fotoğraftan daha talihsiz olabilir - aynalı pencerelerden geçerken bunu hatırlamaya değer.
Buna ek olarak, bir kişi aynada kendini sürekli olarak görür, tıpkı tüm kısacık, anlaşılması zor değişiklikler gibi. Yüzde bir sorun varsa, beyin anında kaslara istenen görüntüye göre pozisyon değiştirme emri verir.
Öte yandan fotoğraf, hayattaki bir anı yakalar ve burada her şey o andaki ifadeye bağlıdır. Ayrıca, tüm fotoğraflar başarısız değildir - profesyonel bir usta tarafından yapılan bir portre, güzellikte yaşayan bir insandan çok daha üstün olabilir. Ve yanlış anda rastgele bir anlık görüntü, en avantajlı görünümü bozabilir.
İster inanın ister inanmayın - yansıma veya fotoğraf
Ancak bir kişinin gerçekte ne olduğu, ona kimin ve hangi gözlerle baktığına bağlıdır. “Güzellik bakanın gözündedir” unutulmamalı. Aynaya odaklanmanız gerekiyor - sonuçta etrafınızdakiler sürekli hareket halindeki insanları görüyor. Fotoğraf en azından gerçek durumu aktarır.
Aynanın karşısında, kişiye en uygun ifadeyi seçmeye ve her zaman o yüzü takmaya değer. Bir fotoğraf, görünüşte kurtulmaya değer kusurları gösterebilir.
Ama asıl mesele, hem aynanın hem de fotoğrafın insana aynı şeyi, yani kendine dışarıdan bakmayı öğretmesidir. Bir kişi kendisine sevgi dolu bir bakışla bakarsa, herhangi bir imajını kabul ederse, başkaları tarafından sevilmeye başlar. En çok da kendini saklama çabası, büzülme alışkanlığı, uzaya bir sinyal göndererek şımartılıyor insan: "Evet, kötü görünüyorum, tek bir düzgün fotoğrafım yok, kendimden korkuyorum. ayna, bana bakma, ben kendimi sevmiyorum." …
İster bir aynanın önünde durun, ister bir fotoğrafçıya poz verin, ister kendinizi başkalarına gösterin, bir kişinin ana dekorasyonunun çevreye ve kendine olumlu bir bakış açısı olduğunu unutmamalısınız. O zaman kendi yansımanız veya imajınız sizi her zaman memnun edecektir.
