Ses aygıtı, bir dereceye kadar sesin oluşumunda yer alan farklı organların bütün bir sistemini içerir. Ses telleri en önemli organlardan biridir; gırtlakta bulunurlar ve glottisi oluştururlar. Bu delikten geçen hava, bu kıvrımların titreşimlerinin etkisiyle ses çıkarır.
Ses cihazı
Ses aygıtı, sesin oluşumuna katılan insan iç organlarının bir sistemidir. Ses telleri tek başına konuşmak için yeterli değildir. Üç ana bölüme ihtiyaç vardır: solunum için bir kas sistemine sahip akciğerler, gırtlak ve rezonatör ve yayıcı olan hava boşlukları.
Ses aparatı, sesin geçtiği, yankılandığı ve istenen şekli aldığı ağız ve burun boşluklarını içerir. Bunu özel kıvrımlar - ses telleri içeren farinks ve gırtlak takip eder. Trakea, bronşlar ve akciğerler de ses oluşumuna katılır, karın boşluğunun kasları onlara yardım eder. Ayrıca, insan ses cihazının bir parçası, beynin belirli kısımlarını listelenen organlardaki motor sinirlerle bağlayan sinir sistemi olarak adlandırılabilir.
Ses telleri
Böylece ses telleri, aparatın ortasında bulunan gırtlakta seslerin oluşumu için en önemli organlardan biridir. Larinks, farinks ile trakea arasında bulunur ve iki organı birbirine bağlar. Birkaç kıkırdaktan oluşur: epiglot, tiroid, krikoid ve diğer eşleştirilmiş. Ses telleri veya kıvrımlar tiroide ve aritenoide bağlanır: bu, gırtlağın pürüzsüz olmayan, ancak katlanmış mukoza zarıdır. Kas ve bağ dokusundan oluşur.
Kıvrımlar, çalışmalarında kasların dahil olduğu iki elastik oluşum şeklinde sağda ve solda bulunur. Dudak şeklindedirler, sadece dikey olarak bulunurlar. Aralarında bir boşluk var - sadece seslerin oluşumu için değil, aynı zamanda yemek yerken solunum yolunu korumak için gerekli olan glottis.
Bir kişi nefes aldığında, ses telleri geniş aralıklıdır ve hava düzgün ve kesintisiz olarak aralıktan geçerek akciğerlere girer veya çıkar. Ancak bir ses çıkarmanız gerektiğinde, gırtlak mukozasının kasları ses tellerini zorlar, boşluk kapanır, ardından basıncın etkisiyle açılır ve havanın bir kısmını serbest bırakır. Kıvrımlar birbirine yaklaşır ve titreşmeye başlar. Sonuç olarak, hava titreşir ve farklı yüksekliklerde sesler üretir. Hacim, havanın dışarı itildiği kuvvetle kontrol edilebilir ve seslerin perdesi, titreşimlerin frekansına ve bağların gerilim seviyesine bağlıdır. Kasların yardımıyla kıvrımlar yalnızca tüm yüzeyleriyle değil, aynı zamanda parçalarda da titreyebilir - örneğin, yalnızca kütlelerinin kenarlarında veya yarısında.
